วันอังคารที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2567

 


*****************************************************************
 CD แผ่นนี้  เป็นธรรมทานแจกฟรี... ครับ 
------------------------------------------------------------------------------------
ในแผ่น จะมี 4 โฟรเดอร์ ตามนี้
------------------------------------------------------------------------------------
01.รักแท้มีจริง
------------------------------------------------------------------------------------
02.หมวดความรัก 
------------------------------------------------------------------------------------
03.หมวดพัฒนาตนเอง
------------------------------------------------------------------------------------
04.เกมกรรม
------------------------------------------------------------------------------------
05.การปฏิบัติธรรมภาวนา
------------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------------
1.รักแท้มีจริง  จะเป็นเสียงอ่านหนังสือ"รักแท้มีจริง" ซึ่งเป็นงานเขียนของ ดังตฤณ เนื้อหาภายในล้วนเกี่ยวกับ ความรักมากมาย
-------------------------------------------------------------------------------------
2.หมวดความรัก จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับคำถามของวัยรุ่นชายหญิงและวัยผู้ใหญ่ที่หลากหลายแนวความคิด ในเรื่องความรัก
-------------------------------------------------------------------------------------
3.หมวดพัฒนาตน จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัณหาด้านต่างๆรอบด้านในชีวิตของวัยรุ่น และคำแนะนำวิธีการแก้ปัญหานั้นจากดังตฤณ
--------------------------------------------------------------------------------------
4.เกมกรรม จะเป็นเเสียงอ้่านหนังสือ "เกมกรรม" ผู้เขียน ดังตฤณ  เป็นเนื้อหาที่บอกเหตุบอกผลในเรื่องกรรมวิบากได้แจ่มแจ้งมาก 
--------------------------------------------------------------------------------------
เช่น ผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตาม ทำกรรมอย่างไรมา ถึงมีศรีษะใหญ่ ศรีษะเล็ก ดวงตาใหญ่ ดวงตาเล็ก ปากสวย ปากไม่สวย 
--------------------------------------------------------------------------------------
นิ้วมือใหญ่ นิ้วมือเล็ก อวัยวะเพศเล็ก อวัยวะเพศใหญ่ แทบทุกส่วนในร่างกายเลย ว่าทำกรรมใดมาถึงได้แบบนี้ดังที่เห็นๆกันอยู่นี้ 
--------------------------------------------------------------------------------------
สวยได้แบบนี้ หล่อได้แบบนี้  เพราะเคยทำเหตุอย่างใดมาก่อน ผลจึงออกมาเป็นแบบนี้ เป็นต้นครับ
--------------------------------------------------------------------------------------
5.การเจริญสติภาวนา จะเป็นการบอก ว่าอะไรเป็นประโยช์ที่สูงสุดของการเกิดเป็นมนุษย์ และวิธีภาวนาดูกายดูใจ แบบง่ายๆ
---------------------------------------------------------------------------------------
แม้ไม่อยากถึงนิพพาน แต่ถ้าลงมือปฏิบัติภาวนา ความทุกข์จะดับไปในทุกขั้นตอนของการปฏิบัติ และความสุขปรากฏเกิดขึ้น
------------------------------------------------------------------------------------
ในทุกขั้นตอนของการปฏิบัติเช่นเดียวกัน และติดไปในภพชาติข้างหน้าด้วย ไม่เหมือนร่างกาย ไม่เหมือนเงินทอง ตายแล้วเอาไปด้วยไม่ได้
------------------------------------------------------------------------------
และเมื่อเกิดใหม่จะเป็นผู้มีสติปัญญาดี 
------------------------------------------------------------------------------------------
***
********
*************
********************
**************************
**********************************
*****************************************
***************************************************

ก็จะประมาณนี้ครับ ในความเข้าใจของผมที่น้อยนิดนี้  ที่ได้ฟัง  
และเพื่อให้ทุกคนได้รู้เกี่ยวกับกฏแห่งกรรม ตนเองทำผิดอะไรไว้บ้าง จะได้สำรวมระวังหลีกเลี้ยงลดย่อน

ผู้ทำผิด ยังไม่รู้ว่าตนเองกำลังทำผิดนี้น่าสงสารมาก
ส่วนผู้ทำผิด และรู้ว่าตนเองกำลังทำผิด แต่ไม่เปลี่ยนแก้ให้เป็นไปทางที่ถูก นี้น่าสงสารมากยิ่งกว่า
ส่วนผู้ทำผิด รู้ว่าตนเองกำลังทำผิด แล้วแก้ตัวใหม่ นี้น่ายินดีน่าให้ความสรรเสริญ

เท่าที่ผมรู้ วัยรุ่นมักชอบไปดูดวง แม้วัยผู้ใหญ่เองก็ชอบไปดูดวงกัน วันนี้ก็เลยอยากจะเล่าเรื่องดูดวงให้ฟังครับ ในเรื่องของโหราศาตร์คร่าวๆาสักหน่อยหนึ่ง
"ทุกคนที่เกิดมา จะมีวิบากวางแผนไว้แล้ว  ไม่ว่าจะเรื่องความรัก เรื่องการงาน ย่นย่อลงมาก็คือเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตนี้นี่เอง
 จะต้องประสบเจออะไรบ้าง เรื่องดีเรื่องร้าย ทุกข์มาก กรรมหนักถึงตาย หรือแค่บาดเจ็บ
จะมีความเจริญหรือล้มเหลวช่วงไหนของชีวิตบ้าง 
อายุสุขภาพจะอยู่ได้กี่ปี 
ความรัก เนื้อคู่จะเป็นคนผิวขาวผิวดำ ร่างเล็กร่างใหญ่ และอีกปลีกย้อยต่างๆอื่นๆเกี่ยวกับชีวิตเรา
 ถ้าเราไม่รู้มันก็จะเป็นไปตามเดิมแบบนั้นทุกอย่าง ที่ดวงลิขิตไว้หรือกรรมเก่าปูทางไว้
แต่ถ้าเรารู้แล้ว และเราก็ไม่แก้ไขไม่ทำอะไรเลย มันก็จะเป็นแบบนั้นทุกอย่างเหมือนดังเดิม
แต่ถ้าหากเรารู้แล้ว แล้วเราก็แก้ไขมัน มันจะไม่เป็นไปตามนั้นทุกอย่าง เพราะเราเดินหน้านำดวงนั้นเอง

"หัตถศาสตร์ คือศาสตร์ดูเส้นลายมือ ปกติเส้นลายมือในฝ่ามือคนเราจะมีการเปลียนแปลงอยู่ตลอดตามอำนาจอิทธิพลของจิตใจเรา 
  หมอดูหัตถศาสตร์ที่เก่งๆ แค่เขาดูลายมือที่อยู่บนฝ่ามือคุณ เขาก็รู้ได้คร่าวๆแล้วว่า
ก่อนที่คุณจะมาเกิดนี่ ได้ทำกรรมลักษณ์ไหนไว้บ้าง คุณชอบเป็นผู้ให้ มากกว่าเป็นผู้รับ คุณใจกว้างใจแคบ 
คุณฉลาดคิดพิจารณาก่อนจึงพูด คุณเป็นคนพูดแบบไม่คิดแบบจวดจ้าดตรงๆ 
คุณจะมีโรคช่วงไหนของชีวิต คุณจะมีลูกกี่คน
และยังรู้อีกว่าภาพรวมของชีวิตในชาตินี้จะเป็นยังไง 
ส่วนโหราศาตร์ก็คล้ายๆเหมือนๆกัน เพียงแต่ไม่ได้ดูลายมือวิธีรู้ต่างกันเท่านั้นเอง

หัตถศาสตร์ หรือศาตร์การดูลายมือนั้น ไม่แน่นอนเท่าไร่กับนักฝืนดวง  (นักฝืนดวงเป็นยังไงหนอ อ่านไปจนจบแล้วก็จะรู้)
หมอดูที่เก่งในด้านหัตถศาสตร์ เช่น แค่เขาดูลายมือคุณ ในฝ่ามือคุณเส้นชีวิตมันออกจางๆมองไม่ค่อยเห็นคือไม่ชัดไม่ยาว แถมยังขาดอีก
ก็อาจเป็นไปได้ว่า เขาจะบอกคุณว่า ชีวิตคุณจะสั้น  เพราะพื้นฐานของลายมือแบบนี้บ่งบอกได้ว่า ในชาติหนหลังที่ผ่านมา
ได้ ทำกรรมเกี่ยวกับชีวิตผู้อื่นสัตว์อื่นไว้มาก ไม่กายกรรม ก็วจีกรรม ไม่วจีกรรมก็มโนกรรม
อย่างเช่น ใช้กายปิดชีวิตผู้อื่นสัตว์อื่น หรือใช้คำพูดปิดชีวิตผู้อื่นสัตว์อื่น หรือใช้มโนใจที่นักแน่นมีความยินดีที่ผู้อื่นปิดชีวิตผู้อื่นสัตว์อื่น   
เพียงเท่านี้ก็เป็นเหตุให้ลายมือ ฟ้องเลยว่าชีวิตจะสั้นหรือสุขภาพไม่ดี ต้องแก้โดยการทำบุญในด้านต่อชีวิต ปล่อยสัตว์ หรือถวายอาหารบิณฑบาตแด่พระก็ถือว่าเป็นการต่ออายุ

 แต่ถ้าเป็นนักฝืนดวง เขาจะยังไม่ตายเร็ว  เพราะเขาจะให้ทาน รักษาศีล ภาวนา
ตอนกลางวันเขาอาจระวังเนื้อระวังตัวเป็นอย่างดี และตอนพระอาทิตย์ตกดินแล้วเข้าอาจยิ่งระวังตัว 
และทำบุญปล่อยสัตว์ที่กำลังจะถูกฆ่า เช่นสัตว์ใหญ่ ช้าง ม้า วัว ควาย และทำทุญด้านทานอย่างครบวงจร เช่น 
ทำสังฆทานถวายอาหารพระตอนเช้า หรือเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆในโรงเรียน หรือจัดทำสื่อธรรมาทานแท้แจกคนออกไป
หรือเริ่มถือศีลและปฏิบัติธรรมภาวนา  แผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ พระอริยะบุคคลทั้งหลาย พระโพธิ์สัตว์ทั้งหลาย
พระพรหมทั้งหลาย ทวยเทพเทวาทั้งหลาย อสูรกายทั้งหลาย มนุษย์ทั้งหลาย เปตรทั้งหลาย สัตว์เดรัจฉานทั้งหลาย สัวต์นรกทั้งหลาย
มนุษย์ในโลกทั้งหลาย  และมาเจาะจงแค่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย  ทำอยู่อย่างนี้เรื่อยๆนานๆ เป็นเดือนเป็นปี เป็นปีๆไป
แล้วให้มาดูลายมือเถิด จะเห็นว่าเส้นชีวิตมันเปลี่ยนไป    กรรมในอดีตก็ให้ผลของมัน แต่เราทำเราสร้างกรรมในปัจจุบันที่แรงกว่า มันจึงไม่เป็นไปตามแผนเดิมของลายมือ

หัตถศาตร์ โหราศาตร์ บอกอดีตได้แต่ไม่ชัด เช่นเราไปทำกรรมกับคนชื่ออะไร ที่ไหน นับถอยไปชาติที่เท่าไร่ ใช้อาวุธอะไรฆ่าเขา 
พูดคำไหนให้เขาตาย หรือคิดยินดีที่เห็นคนถูกฆ่าที่ไหน เป็นต้น และบอกอนาคตได้แต่ก็ไม่ชัดในทำนองเดียวกันกับอดีต

บางคนดูแล้วมันไม่ตรง หมอดูต้มตุ๋นเขาทายว่าต่อไปจะร่ำรวยโชคลาภวาสนาดี รวยๆเฮง   ทีนี้หลังจากนั้นมันไม่ตรง
ก็ไม่เชื่อ แล้วหมดศรัทธากันเลยทีเดียวแถมอาจแนะคนอื่นด้วยว่า มันเป็นเรื่องงมงาย  วิทยาศาตร์ยังไม่เอามาออกทีวีให้ดูว่ามันจริง

ศาสตร์ต่างๆพวกนี้ จะว่างมงายก็ไม่ใช่  เพราะมันก็ยังพอมีประโยชน์อยู่นะ   
ดวงจะขึ้นดวงจะลงมันไม่แน่ไม่นอน ถ้าเป็นช่วงดวงขึ้นก็ดีไป แต่ถ้าเป็นดวงขาลงอย่างหนักนี้สิมันก็น่าขนลุกหน่อย 
อาจถึงชีวิตก็เป็นได้   แต่เราได้รู้ทัน เพราะศาตร์พวกนี้

ศรัทธา แปลว่า ความเชื่อ

ถ้าเราเชื่อแบบงมงาย ก็จะเป็นคนงมงายเชื่ออะไรง่าย โดยไม่มีเหตุไม่มีผลถึงชาติหน้าต่อไป
แต่ถ้าเราเชื่อแบบมีปัญญา เรากลายเป็นคนที่ฉลาดในชีวิตตัวเองที่สุด โดยเฉาพาะเรื่องเกี่ยวกับกรรมวิบากในชีวิต
 และ เรื่องดวง เรื่องหมอดู ถ้าเขารู้จริงเกี่ยวกับชีวิตเราแต่เราไม่มีความเชื่อ  มันก็น่าเสียดายย้อนหลังอยู่นะ  
วันนี้จะมาเล่าให้ฟังเรื่องหมอดูมันเป็นยังไง มันจริงหรือเปล่ามีผลกับชีวิตเราหรือเปล่า 
หรือแค่หลอกต้มตุ๋นทำนายกันเล่นๆ 
อย่างเช่น ในเว็บด้านล่างนี้ ก็อยากจะให้ดูเล่นๆกัน ถ้าคิดว่าเล่นๆ  ก็อย่าจริงจังเชื่อคำทำนายไปหมดนะครับ
เพราะดูดวงแต่ละที่จะไม่เหมือนกัน เพราะมันหลายสายหลายตำรา จึงพูดไม่เหมือนกัน  แต่ความหมายจะออกมาคล้ายๆกัน
เช่น ในเว็บนี้ลองดู ลองเข้าไปดูเล่นๆครับ  โดยก๊อปลิงค์ไปวางที่ด้านบน แล้วเข้าไปดูครับ ความหมายก็จะบอกเกี่ยวกับตัวเราได้คร่าวๆ  ลองดูครับ

http://astro.meemodel.com/เลข7ตัว9ฐาน/
http://www.myhora.com อันนี้ให้เลือกในส่วน กราฟชีวิต นะครับ
 โดยเลือกใส่ วัน/เดือน/พ.ศ  จริงลงไป  แต่ใส่ชื่อมั่วๆก็ได้ เช่น นก ปลา เป็นต้น
คำทำนายออกมา จะบอกได้คราวๆว่าคุณเป็นคนยังไงจิตใจยังไง มันตรงไหม
อาจไม่ละเอียดเท่าหมอดู 2 ประเภทนี้ ที่คนชอบดูดวงให้ความเชื่อถือกันมาก
คือหมอดูที่1 เป็นหมอดูประเภทที่แตกฉานการในการถอดรหัสเลขฐานดวงดาวได้ออกมาหลายแง่หลายมุมเหมือนลากต้นไม้
และประเภทที่2 เป็นหมอดูจิตมีอภิญญา คือมีญาณยั่งรู้อดีต/อนาคต ของสัตว์ของคนได้  สามารถรู้เหตุล่วงหน้าได้อย่างแจ่มแจ้ง
2 ประเภทนี้เขาจะให้วิธีแก้คือแนะนำคือช่วยให้พ้นวิบากที่ไม่ดี เท่าที่จะช่วยได้


************************************************************
แต่สำหรับนักภาวนา(นักฝืนดวง)  ถ้าเป็นนักภาวนาที่กำลังอ่านข้อความอยู่นี้ คำนายผลบอกออกมาอย่างไรก็อย่าเพิ่งเชื่อว่ามันจะเป๊ะน่ะครับ  เพราะเรามีการรักษาศีลและเจริญภาวนาอยู่เป็นประจำ ดวงมันคลาดเคลื่อนไปแล้วไม่มากก็น้อย
   สำหรับผู้ใหม่ สนใจอยากภาวนา หรือไม่อยากทุกข์ใจกับเรื่องตัณหาที่เกิดขึ้นต่างๆนาๆในชีวิตมาก
ผมแนะนำทางสว่าง คืออยากให้ภาวนาควบคู่ไปด้วยในชีวิตประจำวันครับ
ประโยชน์จะได้อะไร?  ถ้าตอบแบบพระพุทธเจ้า ก็คือได้ทั้งบุญได้ทั้งกุศลในขั้นสูงสุด
ทำทาน 100 ปี ไม่สู้รักษาศีล 1 วัน รักษาศีล 100 ปี ไม่สู้ภาวนาดูกายดูใจ
อานิสงค์มันจะต่างกันเป็นขั้นๆครับ  ผมไม่ได้บอกว่า ไม่ต้องทำทาน ไม่ต้องรักษาศีล แต่ภาวนาอย่างเดียวเลย
เพราะมันจะไม่สมดุลกัน
เช่น ทำทานเยอะแต่ไม่รักษาศีลเพื่อฝึกจิตให้มันดี ก็ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน ได้ครับ
ยกตัวอย่าง เช่น สุนัขที่อยู่บ้านคนรวย มีอาหารมีที่หลับที่นอนดี ก็คือเจ้าของเลี้ยงดี แตกต่างจากสุนัขจรจัดที่อยู่ข้างถนน
นั้นคือ เขาทำทานไว้เยอะ  แต่จิตใจไม่ดี และสิ่งที่เอามาทานอาจเป็นของที่ขโมยเขามา คือได้มาโดยไม่ถูกต้อง

รักษาศีล ถ้ารักษาเพียงแค่ศีลอย่างเดียว ไม่ทำทั้งทานและไม่ภาวนา ก็จะสวยหรือหล่อแบบโง่ๆถูกหลอกง่าย
 หลงเล่กลคนง่าย หัวไม่ทันใคร ปัญญาทึบ คิดอ่านอะไรไม่ทะลุปุโปรงได้เร็ว ประมาณนี้ครับ
แถมเมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ จะเป็นคนขลาดแคลนโภคะ เพราะไม่เคยให้ทานไว้เลย     ทุกคนคงเคยทำทาน แต่ทำบ่อยหรือไม่แค่นั้นเอง
ยิ่งทำบ่อยนั้นแหละคือแต้ม ที่จะให้มีโภคะมาก     ถึงจะทานแต่ละครั้งจะไม่มาก

แต่ถ้าภาวนาอย่างเดี่ยว ไม่ทำทั้งทานทั้งศีลก็ไม่รักษา แต่จิตใจดี  อันนี้ก็ไปดีหน่อย คือสุขคติคือ ไม่มนุษย์ก็สวรรค์หรือพรมโลก

แต่เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ใหม่ จะโรคมาก อายุสั้น แต่ฉลาดหัวใว ถ้าฆ่าสัตว์ไว้เยอะน่ะครับ
แต่ถ้าฆ่าสัตว์แล้วแผ่เมตตาไปให้ด้วย ช่วยชีวิตสั้ตว์ที่กำลังจะถึงความตาย เช่น ปลาที่ขายในตลาดด้วย
ยิ่งถ้าวิญญาณใหญ่ พลังชีวิตที่จะย้อนกลับมาหาเรายิ่งมาก ประมาณนี้ครับ
   สรุปคือ ภาวนาได้บารมีเยอะที่สุด


http://www.myhora.com/ดูดวง-เลข-7-ตัว.aspx 
          คำทำนายบอกว่าอย่างไร?
************************************************
คนธรรมดาๆ ถ้าหากอ่านแล้วเขาบอกว่าไม่ดี คือดวงตก หรือชะตาขาด เป็นต้น คือผลลับมันส่งผลต่อใจ จะมีทุกข์ทางใจมาเยี่ยม
หรือผลลับคือส่งผลต่อกาย อาจจะมีอุบัติเหตุ เสียอวัยวะ เป็นต้น
คุณอาจจะเป็นไปตามเขาบอก อาจนะครับ ไม่ใช่เป็นไปตามเป๊ะเลย
แต่ถ้าหมอดูประเภทแตกฉานคล่องแคล้ว และหมอดูประเภทจิตมีอภิญญาญาณยั่งรู้ได้
คุณจะเป็นไปตามใกล้เคียงที่เขาบอกมากๆ มากกว่าคำทำนายที่ดูเล่นๆในเว็บ หรือดูไพยิบซีเล่นๆอีก

แต่ถ้าหากคุณ ถือศีล๕ และเจริญภาวนา ดูกายดูใจ
ก็คือถ้าคุณภาวนา เส้นทางชีวิตจะเปลี่ยนไปจากดวงเดิมที่โหราศาสตร์ทำนายไว้ ที่หมอดูอภิญญาทำนายไว้ อันนี้ก็คือวิธีแก้
แบบพระพุทธเจ้า
ก็คือดวงคุณจะเข๋..หักเห ออกจากเส้นทางดวงเดิมที่ถูกกำหนดไว้ ที่เคยถูกหมอดูทำนายทายทักไว้
ยิ่งถ้าคุณภาวนาในชีวิตประจำวันเลย ดวงคุณจะยิ่งเปลี่ยนไปทางดี
ยกตัวอย่างเรื่องอายุไข
จากจะตาย ก็แค่บาดเจ็บสาหัสมาก
จากจะบาดเจ็บสาหัสมาก ก็แค่บาดเจ็บมาก
จากจะบาดเจ็บมาก ก็แค่บาดเจ็บน้อย
จากจะบาดเจ็บน้อย ก็แค่ฟกซ้ำดำเขียวนิดหน่อย
จากจะฟกซ้ำดำเขียวนิดหน่อยก็เท่าแมวใช้เล็บขีด
จากแมวจะใช้เล็บขีด ก็ไม่เกิดขึ้นเลย
จากจะซวย ก็ไม่ซวย       เพราะอโหสิกรรมเลิกให้ผล

และลาภะ (ลาภ) เวลาดวงมันตก ถ้าเราภาวนาก็เหมือนทำนองเดียวกันกับอายุ
สมมุติเป็นเศษฐีนะครับ
จากที่จะล้มเหลวหมดตัว ก็ไม่ล้มเหลวไม่หมดตัว
จากที่จะล้มเหลวมาก ก็จะล้มเหลวน้อย
จากที่จล้มเหลวน้อย ก็เหมือนๆกันกับอายุไขข้างบนครับ
ทุกๆเรื่องเลยที่เกี่ยวกับชีวิตมันจะผ่อนกรรมหนักเป็นเบา  
ทุกๆเรื่องเลยที่เป็นกรรมดำคือกรรมไม่ดีที่เราเคยก่อไว้ในภพชาติอดีต ที่เวียนว่ายตายตายเกิดหลายแสนชาติที่ผ่านมา
จากที่จะได้รับผลกรรมเต็มๆ แต่ได้รับแค่ครึ่งหนึ่ง เพราะเราทำให้มันเบาบาง
เหมือนแก้วน้ำมียาพิษที่เราต้องดื่ม  ถ้าเราดื่มเข้าไปก็ได้รับพิษมันเต็มๆ
แต่เราภาวนาดูกายดูใจ จะเหมือนมีน้ำมาเพิ่มอีกโอ่งหนึ่ง ยาพิษก็ปริมาณเท่าเดิมนั้นแหละแต่จะเจือจางมาก
เราดื่มเข้าไปก็ไม่ถึงความตาย

ทีนี้มาว่ากันที่ถึงคราวดวงขึ้น เพราะเราเคยทำทั้งกรรมดีทั้งกรรมไม่ดีสลับกัน ตายแล้วเกิดใหม่ก็ลืม
ว่ากันที่พอถึงคราวดวงเปลี่ยนพอดวงหมุนเปลี่ยนเป็นดี เรื่องไม่ดีก็จะน้อยลง
จากดวงจะขึ้น ก็ขึ้นมากขึ้นเลยขีดจำกัดดวงเดิม
เรื่องต่างๆที่เกี่ยวกับชีวิตจากที่จะดีเฉยๆ ก็มีเรื่องดีมากเกิดขึ้น เหนือดีแบบดวงเดิม
ด้านความรักก็เหมือนกันครับ จากที่เป็นคู่แบบเจ้ากรรมนายเวร ก็จะคลายกันออก 
จิตใจก็จะประมาณนี้ครับ คร่าวๆดวงของคนเจริญสติภาวนา

ยิ่งภาวนา จิตยิ่งสว่าง
ยิ่งสว่าง ยิ่งรู้สึกว่าภพชาติข้างหน้า ตนเองจะได้เกิดในที่ปลอดภัย
ปลอดภัยจาก อบาย นรก เปตร เดรัจฉาน

ให้ภาวนานะ ถ้าทิ้งทางโลกไม่ได้ ก็ต้องเอาทางธรรมควบคู่ไปด้วย
ไม่งั้น การเกิดทันพระพุทธศาสนาของคุณ จะกลายเป็น เกิดมาโมฆะเล่นๆเปล่า
เปรียบเหมือนเดินเข้าวัด แล้วไม่ได้ดื่มน้ำอมฤตธรรมแท้เลย


*******************************************************
************************************************

บทความธรรมมะ
............

มีความสุขอยู่กับตัวเองยังไม่ได้
ก็อย่างเพิ่งหวังว่าจะให้คนอื่น
มีความสุขกับคุณได้#


ถ้าเปลี่ยนจากอยากให้เขาหรือเธอ
มีใจมั่นคงกับคุณ
มาเป็นอยากให้เขาหรือเธอ
มีความสบายใจ อยู่กับคุณ
โจทย์ในใจที่ต่างกันนั้น
จะทำให้วิธีคิดแตกต่าง
และมีชีวิตที่ไม่เหมือนเดิม#

แค่คาดหวังไว้ผิดก็มีสิทธ์ตั้งตนพลาด#

ได้รับความรักอย่างไร
ก็คือการ รับกรรมที่ก่อไว้อย่างนั้น#

    ถ้าเห็นให้ได้ว่าแก่นแท้ของชีวิต
อยู่ที่จิตอยู่ที่ใจ ก็ไม่มีความสูญเสียครั้งใด
ยิ่งใหญ่เท่าเสียใจไปทั้งดวง
คนบ้างคนยอมยกใจทั้งดวงให้กับเรื่องเศร้าครั้งเดียว
แล้วเขาก็ไม่ได้อะไรมาอีกเลยตลอดทั้งชีวิตที่เหลือ#

 "เราทุกข์
เพราะใคร..?..
แล้วเราจะทุกข์
ไปทำไม..?..

เพื่ออะไร แล้วยังไงต่อ..?..
.............
เพื่ออะไร แล้วยังไงต่อ
เราจะหงุดหงิดไปเพื่ออะไร..?..
หงุดแล้วยังไงต่อ..?..

เขาจะทุกข์ไปเพื่ออะไร? ทุกข์แล้วยังไงต่อ?
คนเราทำไมต้องเป็นทุกข์เพราะความรัก ทุกข์แล้วจะได้อะไร
ทุกข์แล้วจะทำให้สมหวังมากขึ้นเหรอ
ทุกข์แล้วเขาจะหันมาสนใจเรามากขึ้นหรือเปล่า?
ก็ไม่นี่น่า คนเรายิ่งจมอยู่กับความทุกข์ ชีวิตยิ่งแย่ไม่ใช่เหรอ
ตกลงชีวิตของเราก็ไม่ได้เป็นของเราอีกแล้วเหรอเนี่ย


ทำไมเราต้องคอยเอาความสุขของตัวเรา
ไปฝากไว้ที่เขาด้วย ต้องรอให้เขาทำดีกับเรา
เราถึงจะมีความสุขหรือ?
เราจะสุข เราจะทุกข์ ต้องให้ขึ้นอยู่กับคนอื่นตลอดเลยหรือ 
นี่มันใช่ชีวิตเราไหมเนี๊ย ชักจะงง ??

เราจะออกแบบจิตใจเรา ในฉบับของเรา ไม่ให้ทุกข์ ไม่ได้หรือ

ทำไมก่อนที่จะมาเจอเขา เราก็ยังยิ้มได้ มีความสุขได้ด้วยตัวเราเอง
ก่อนมารู้จักกับเขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไร จะคบใคร จะเป็นอย่างไร
เราก็ไม่เห็นต้องทุกข์ต้องสุข  เพียงเพราะการกระทำของเขา
นั่นแสดงว่าเราจะทุกข์จะสุขได้ ต้องขึ้นอยู่กับเขาคนเดียวเหรอ..

ดังเรื่องพระอานนท์รักพระพุทธเจ้ามาก ไม่อยากให้พระพุทธเจ้าจากไป  
พระอานนท์ได้ร้องไห้น้ำตานองหน้าเลย และขอร้องให้พระพุทธเจ้าอย่าเพิ่งปริพนิพพาน ขอให้อยู่ต่อไปนานๆ
เนื่องจากพระองค์จะปรินิพนิพพานในอีก 3 เดือนข้างหน้าครับ เพราะกรรมเก่าของท่าน
# "อานนท์ เราได้เคยบอกเธอไว้ก่อนแล้วมิใช่หรือว่า บุคคลย่อมต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พึงใจเป็นธรรมดา
จะหวังให้ได้ดังใจเสมอไปย่อมไม่ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วย่อมมีการสูญสลายเป็นธรรมดา 
จะปราถนาว่าอย่าต้องเป็นอย่างนั้นเลยย่อมเป็นไปไม่ได้... ความแก่ชราย่อมซ่อนอยู่ในความหนุ่มสาว ความมีโรคย่อมซ่อนอยู่ในความไม่มีโลก ความตายย่อมซ่อนอยู่ชีวิตที่ยังไม่ตายนี้"

แล้วจะประสาอะไรครับ กับคนรักที่ยังมีกิเลส หาความมั่นคงหาหลักหาฐานหาความถูกต้องไม่ได้ ว่ามันจะไม่ทิ้งเราไป
ไม่ทำให้เราเสียใจ....  

และอีกอย่างชีวิตต้องมีความพลัดพรากเป็นธรรมดา  ผมเข้าใจแล้วว่า ทำไมผู้ใหญ่ถึงพาเด็กเข้าวัดสวดมนต์
เรามีความแก่เป็นธรรมดาจะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้
เรามีความเจ็บไข้เป็ธรรมดาจะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้
เรามีความตายเป็นธรรมดาจะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้
เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าจักต้องพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งสิ้นไป
ชีวิตของเรามันไม่เที่ยง ความตายของเรามันเที่ยงแล้ว
ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุด  เราจะต้องตายเป็นแน่
ความตายของเรามันยั่งยืนแล้ว 
เรามีกรรมเป็นของๆตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
เราจะทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป เราจะเป็นทายาท คือว่าจักต้องได้รับผลของกรรมนั้นสืบไป
เราทั้งหลายควรพิจารณาอย่างนี้ทุกๆวันเถิด

เวลาพลัดพรากจะได้ไม่ทุกข์มาก เพราะมีธรรมมะ


                                                                                   
       แนะนำเรื่องกรรมวิบาก เกี่ยวกับความรัก 
            #เฟซบุ๊กพี่ ตุลย์ ดังตฤณ
    {www.facebook.com/dungtrin}          
     หรือ www.dungtrin.com กรรมวิบาก


             
     
    แนะนำเสียงอ่านหนังสือ                                        
  www.jozho.net
{www.facebook.com/jozho}
                                                   

   ธรรมะดูจิตภาวนา หลวงพ่อปราโมท์ โหลดเพิ่มเติมได้ที่
     www.dhamma.com/thdownloads



***************************************************************************************
*********************************************************************
**********************************************************
***********************************************
*********************************
**************************
*************
***********
******

### ถ้าหากท่านใดมีความคิดว่า อยากจะไรท์แจกคนอื่น"  อยากจะให้เขารู้เหมือนเรา" มันน่าสงสาร" 
เกิดมาตกอยู่ในความไม่รู้ อยากส่งต่อ...ให้เขารู้  นี่แสดงว่าขณะจิตเรา ตอนนี้ใจได้กลายเป็นเทวดาในร่างแบบมนุษย์ไปแล้ว 
ก็คือเกิดบุญที่ใจแล้ว ใจเป็นบุญแล้ว   แต่ถ้าหากลงมือไรท์หรือส่งต่อให้คนอื่น จะกลายเป็นกุศลบารมีสืบต่อขึ้นมาทันที
บุญส่งได้ถึงแค่สวรรค์กามภพ แต่กุศลส่งได้ไกลกว่านั้นติดไปหลายภพชาติกว่าบุญ  นี้แลคือข้อแตกต่างกัน ระหว่างบุญกับกุศล

ส่งเข้ามือถือให้เพื่อนต่อจะกลายเป็นกุศล และถือเป็นธรรมทานบารมีที่ยิ่งใหญ่กว่าให้ทานทั้งปวง
เกือบทุกคน บางคนเคยรักษาศีลมาดีแต่ธรรมชาติเกิดใหม่ต้องลืมเรื่องอดีตชาติ  ทีนี้โตขึ้นก็สวยก็หล่อกันหลายระดับ 
แต่ลืมว่าตนทำอะไรมาถึงสวย ไม่รู้สาเหตุทั้งหมดเพราะลืม   คิดแค่ว่าคงเป็นใช้ ครีม แป้ง เครื่องสำอาง  และพ่อแม่ให้มาแค่นั้น 
ไม่ได้คิดเลยไปถึงเหตุเก่าที่เคยทำ เพราะความลืม   
พ่อแม่ไม่ได้มีหน้าที่คลอดเราออกมาให้สวยหล่อ ให้สติปัญญาดี 
แต่บุญกุศลตางหาก ที่ทำให้เราได้มีโอกาสเข้าไปปฏิสนธิในครรญ์มนุษย์ และพ่อแม่จำพวกแบบนั้น   
จำพวกพ่อแม่คู่ที่ดี/จำพวกพ่อแม่คู่ที่ดีไม่ดี   
สภาพแวดล้อมจำพวกที่ดี/  สภาพแวดล้อมจำพวกที่ไม่ดี    เกี่ยวข้องกันหมดครับ  เหตุปัจจัยมากกว่านี้นี้อีก
แต่ที่เป็นสัจจะความจริงเลยคือ กรรมไม่เคยส่งใครไปเกิดผิดที่ที   เช่นเรายังไงก็ต้องเกิดกับ พ่อแม่คู่นี้โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้
นี้นี้พอจิตวิญญาณเข้าไปสมานกับก้อนเนื้อ(ไข่)แล้ว ก็เจริญเติบโตขึ้นเพราะอาหารที่แม่กิน
จนถึงได้เวลาคลอดโออกมา แล้วก็โตเป็นลำดับๆ
ที่นี้ถามว่าความเข้าใจในสิ่งต่างๆ ที่ผู้ปกครองสอนหรือญาติสอน  เด็กทุกคนต่างกัน บางคนเข้าใจได้ลึก บางคนพอเข้าใจ บางคนงง นี่ก็คือผลชองสติปัญญา สติปัญญาดีสติปัญญามาก
ก็ไม่ได้มาจากพ่อแม่หรือครูหริอใครๆสอนในชาตินี้ชาติเดียวเลย แต่เป็นของเขาที่เคยอบรมมาจากอดีตชาติ
บางคนเพื่อนรุ่นเดียวกันแท้ๆ ทำไมฉลาดมีปัญญามากกว่า รู้เข้าใจอะไรๆได้เร็วกว่าเพื่อนทั้งหลาย  อันนี้ก็คือผู้เคยให้ความรู้เก่าและให้ความรู้คนไว้มาก ชาติที่แล้วอาจเคยเป็นครูสอนคนไว้มาก
ชาตินี้จึงฉลาดหลักแหลมขึ้นกว่าเดิม หรือชาติที่แล้วเคยให้ธรรมทานแก่คนเป็นจำนวนมาก ชาตินี้ก็เลยมีแต่คนที่จะมาให้ความรู้
เกิดมาก็มีป้ายบอกทางที่ดีชี้บอกไว้เลย คือได้เกิดในที่ๆคนจะให้ความรู้ เช่นเกิดเป็นลูกครู ลูกหมอ ลูกคนฉลาด หรือมีญาติที่ฉลาดมาสอนเลยตั้งแต่เด็กๆ ไม่ให้หลงทาง    (ผมเคยคิดว่า ชาติก่อนเราเคยให้ธรรมทานความรู้คนไว้มากกหรือเปล่านะ ที่มีสิ่งที่จะให้ความรู้มากมายเลย เกิดมาแม่ก็สอนสวดมนต์ไหว้พระตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่ต้นทางหรือต้นชีวิตเลย โตขึ้นมาอีกก็มีครูทางธรรมสอนเรื่องธรรมะ อะไรเป็นประโชย์ อะไรไม่เป็นประโชยน์ ในแก่นชีวิตนี่  ปูทางไว้เลย) 

การทำธรรมทาน แจกผู้อื่น ไม่ได้หมายถึงแค่ธรรมะของพระพุทธเจ้าเท่านั้นนะครับ
ธรรม แปลว่า ความรู้
ทาน แปลว่า ให้
คุณๆอาจ เอาดินเหนี๋ยวมาปั่นเป็นแจกัน ปั่นเป็นกระถางต้นไม้ ปั่นเป็นโอ่ง ปั้นเป็นกระปุ๋กออมสิน 
 แล้วคุณเขียนเป็นเล่มหนังสือหรือพิมพ์ผ่านหน้าเฟ๊ชบุ๊กหรือบรรยายพูดสอนให้คนอื่นรู้ได้วิธี วิธีปั้นดินเป็น.. อะไรต่างๆ ก็ตามแต่
แบบนี้ ก็เรียกว่าเป็น ธรรมทาน เช่นกันครับ
หรือคุณ แกะสลักผลไม้ เป็นรูปนั้นรูปนี่ แล้วไปสอนคนอื่นต่อ อย่างนี้ก็เรียกธรรมทานเช่นกันครับ
แต่จะแตกต่างกันในเรื่อง "ธรรม" ที่จะให้คนอื่นรู้แค่นั้น    เช่นผมเอาธรรมะของพระพุทะเจ้ามาเผยแพร่บนเน็ต อย่างนี้ก็เรียกว่า
ธรรมะทานครับ ผลจะออกมาคือ ชีวิตในปัจจุบันก็จะรู้เรื่องธรรมะพระพุทธเจ้ามากขึ้น และภพชาติข้างหน้า 
ก็จะได้มีความรู้แบบนี้มาปรากกให้เรียนรู้  

ก็คือให้ความรู้แบบใดแก่ผู้อื่น จะเป็นเหตุให้ความรู้แบบนั้นมาปรากฏที่เรา ทั้งปัจจุบัน และสัมปราภพหน้าต่อ
ความรู้แบบพระพุทธเจ้า เป็นไปเพื่อนสิ้นทุกข์หมดทุกข์ เป็นความรู้ที่มีแต่ไปทางเจริญ
ส่วนความรู้แบบโลกๆ ที่สอนๆกันอยู่นี้ ที่ออกหนังสือแจกๆกันอยู่นี้ ก็เรียกธรรมทานเหมือนกัน แต่เป็นศาตร์ทางโลก ก็จะให้ผลแก่เราในปัจจุบัน และภพหน้า
แต่ศาตร์ทางโลกถึงจะฉลาดในด้านนั้นๆ แต่ถ้าก็ยังทำผิดในสิ่งที่พระพุทธเจ้า เห็นว่าจะไปนรกแน่นอน คือ ฆ่าพ่อ ฆ่าแม่  ฆ่าพระอรหันต์ ทำลายศาสนาสา ทำร้ายพระพุทธเจ้า อันนี้ไปเกิดในนรกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้   มันก็ไม่คุ้มที่จะทำ
ศาตร์ทางโลกก็มีประโยชน์แก่เราในการเลี้ยงชีวิต   ส่วนศาตร์ของพระพุทธเจ้าเป็นศาตร์มุ่งสอนที่ใจ ดับทุกข์ที่ใจ เป็นศาสตร์ที่ประเสริฐมากที่สุด
เป็นศาสตร์สอนให้อยู่ในโลกแบบไม่ทุกข์ และภพชาติหน้าก็ไม่ต้องทุกข์
ไม่ต้องไปตกนรก ไปเป็นเปตร 
และ
พระพุทธะเจ้าท่านมีญาณยั่งรู้กฏธรรมชาติ     อ๋อ... ถ้าฆ่ามารดา ไปเกิดในนรก.." 
พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้เป็นคนตั้งกฏเกณฑ์ขึ้นมา  "ใครฆ่ามารดา จงไปเกิดในนรก.." อย่างนี้ไม่
ท่านเป็นผู้มีญาณยั่งรู้ไปรู้ได้เฉยๆ ไม่ได้เป็นคนสร้างกฏธรรมชาติที่เลวร้ายแบบนี้ขึ้นมาเบียดเบียนใคร

ในสองพันปีที่แล้ว ถึงจะไม่มีพระพุทธเจ้ามาอุบัติเกิดในโลก
กฏธรรมช่าติทั้งหลาย ก็เป็นไปตามกฏธรรมชาติอยู่ตราบนั้น เป็นอยู่อย่างนั้นตลอด   เช่นในกฏนี้ "ฆ่ามารดา ไปเกิดในนรก"
แม้จะไม่มีพระพุทธเจ้ามาเกิด      คนที่ฆ่าก็ไปเกิดในนรก

กฏของธรรมชาตินั้นมีหลายข้อมากๆ  ที่พระพุทธเจ้ามีญาณเข้าไปรู้ แล้วได้เอามาบอกมาสอน 
หรือเรียกอีกอย่้างหนึ่งว่า พระธรรม   ซึ่งมันเป็นความรู้ ที่พระองค์เข้าไปรู้เข้าไปเห็น แล้วนำมาบอกสอนสาวกและคนในสมัยนั้น
ที่เกิดทันพระองค์  สอนว่า เทวดามีนะ สวรรค์มีนะ นรกมีนะ ภพอื่นๆมีนะ  แม้แต่ต้องทำยังไงถึงจะได้ไปภพนั้นภพนี้
ท่านก็บอกได้ เพราะท่านมีญาณยั่งรู้    ทีนี้คนฟังก้อยากพิสูด พระองค์ก็บอกวิธีให้ ต้องทำจิตให้เป้นสมาธิถึงฌานที่สี่ แล้วน้อมจิตไปทิพย์จักขุ(ตาทิพย์)  ก็จะเห็นเสิ่งต่างๆเรื่องต่าง  สวรค์มี นรกมี  ส่วนใครที่บารมีไม่ถึงก็ทำไม่ได้ จบกันนะสิ พิสูดไม่ได้
ต้องโทษที่ตนเอง ที่อดีตชาติถอยหลังไป ไม่สร้างบารมีไว้ให้มาก 
แต่เรื่องที่พิสูดได้ใน ชาตินี้คือ การภาวนา  ยิ่งภาวนากิเลสยิ่งถูกขูดออกเรื่อยๆ จิตมันจะแจ่มใสเบาสบาย กังวลน้อยลง รู้สึกเป็นอิสระจากอารมณ์ทั้งปวงที่เวียนมาให้รู้
 คนจนๆผู้ภาวนาเป็นแล้ว เป็นดั่งผู้ได้เสวยสุขทิพย์ในสวรรค์ 
ถึงจะยังไม่หมดกิเลสเหมือนพระอรหันต์ ก็มีความสุขกว่าคนไม่ภาวนาทั้งหมดเลย

พระพุทธเจ้ารู้ทุกอย่างหมด และรู้ด้วยว่าสิ่งที่สุดยอดความรู้ที่มนุษย์ควรรู้ที่สุด ความรู้ิ่อื่นๆยังไม่สำคัญเท่าตัวนี้  
ท่านบอกว่า อริยสัจสี่ เป็นสิ่งที่ มนุษย์ เทวดา พรหม ควรรู้ที่สุด ที่สุดของความรู้

ผมจะอธิบายอย่างไรดีหนอ ..  เอาเป็นว่า เข้าYoutube พิมพ์ "การได้เกิดเป็นมนุษย์ควรรู้่อะไรมากที่สุด" แล้วค้นหา
แล้วก็ฟังนะครับ

ส่วนพระธรรม หรือความรู้ที่พระองค์เข้าไปรู้ แล้วมาสอน มนุษย์เทวดา อยู่ที่เว็บนี้
 www.84000.org 
เรียกว่าพระไตรปิฏกครับ  ไตรแปลว่าสาม ปิฏกแปล่าว่าตระกร้า
ก็คือจะมี3ส่วนครับ
1 วินัยปิฏก   เกี่ยวกับวินัยพระครับ
2 สุตันตะปิฏก เกี่ยวกับธรรมะ (แนะนำศึกษาอันนี้)
3 อภิธรรมปิฏก เกี่ยวกับสภาวะจิตเจตสิก

ถ้ากำลังนึกอยากศึกษาพระไตรปิฎก ด้วยความปรารถนาจะได้ทราบว่า
พระพุทธเจ้าตรัสสอน ตรัสเปิดเผยความจริงอันเป็นสัจจะไว้อย่างไรบ้าง
ขอให้ทราบว่านั่นเป็นหนึ่งในเจตนาที่สว่างที่สุดในชีวิตทีเดียว
คำสอนของพระพุทธเจ้าที่สืบทอดกันมาเป็นหลักเป็นฐาน อยู่ในคัมภีร์พระ
ไตรปิฎกของเถรวาท ซึ่งมีการแปลกันเป็นภาษาต่างๆราวสิบกว่าภาษา
 สำนวนแปลและวิธีตีความต่างกันบ้าง แม้ภาษาไทยก็มีอยู่หลายสำนวน ถ้า
เป็นสำนวนภาษาโบราณก็อาจจะอ่านยากนิดหนึ่ง มือใหม่จึงมักเห็นพระ
ไตรปิฎกเป็นคัมภีร์บนหิ้งสูงเกินเอื้อม ทั้งที่จริงหากค่อยๆศึกษาอย่างมีลำดับ 
ก็จะเห็นว่าพระพุทธเจ้าตรัสสอนอะไรง่ายๆไว้ครึ่งต่อครึ่ง
ฉะนั้น นอกจากจะแปลเป็นไทยตรงๆ ยังมีคนไทยที่แตกฉานบาลีหลายท่าน 
มีกำลังใจถอดความพระไตรปิฎกมาย่อสั้นๆให้อ่านง่ายสำหรับผู้เริ่มต้น 
เช่น อาจารย์สุชีพ ปุญญานุภาพ ได้ทำ "พระไตรปิฎก ฉบับ สำหรับประชาชน"
 ออกมา ซึ่งปัจจุบันมีผู้นำมาเผยแพร่ทางเน็ต ที่
http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/
อาจารย์สุชีพได้นำเนื้อหาที่ท่านคิดว่าสำคัญที่สุดในพระไตรปิฎกมาเป็นตัวตั้งให้ด้วย
 พออ่านจบก็สามารถเลือกหัวข้อที่เราพอใจไปต่อยอดได้ และถ้าพบว่าสูตรไหนย่อสั้นมากเกินไป
 ยังไม่จุใจ ก็สามารถใช้ชื่อสูตรในการกูเกิ้ลต่อยอดด้วยฉบับเต็มครับ

ต้องต่อเน็ตเข้าเว็บเปิดอ่านนะครับ หรือไม่ก็โหลดเป็นไฟล์หนังสือจากเว็บนี้ครับ 
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?t=36115%20
หรือ  http://www.ebooks.in.th/615/พระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน/ 



หรือไม่ก็โหลดโปรแกรมมาติดตั้งลงคอม ลงสมาตร์โพน
ก็โหลดแอพจาก Play store  Android  หรือโหลดแอพจาก App store  ios ครับแล้วแต่ระบบมือถือ
พิมพ์ชื่อนี้ลงไปครับ "  E-Tipitaka+ (ค้นหาพุทธวจน) "   จากนั้นค้นหาแล้วติดตั้งเปิดแอพโลดฐานข้อมูล รอ ..... ครับ 

#ความเห็นผม ผมว่าเว็บนี้เริ้มต้นได้สวยกว่าครับ แนะนำ http://www.ebooks.in.th/615/พระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน/






******************************************************************
ถ้าหากสงสัย ทักไลน์มาสอบถามได้ครับ id: tum_noza

ผมเป็นเด็กวัยรุ่น จบ ม.6 ครับ ตอนนี้ พ.ศ. 2559 อายุ 21 ครับ
ชอบเล่นคอมพิวเตอร์ ชอบยุ่งกับเรื่อง ไอที ชอบเรื่องที่ซับซอนๆ

สิ่งที่ทำให้หันมาสนใจ ศาสนาคำสอนพระพุทธเจ้า คือ
1.เรื่องรู้วาระจิต ก็คือ พระรูปหนึ่งท่านรู้วาระจิตผม ผมคิดอะไรท่านก็รู้หมด  ผมถึงกับอึ่งเลย
2.เรื่องรู้อดีต คือท่านรู้ได้อย่างไรว่า ที่ผ่านมาผมทำอะไร คือผมเข้าไปในห้องน้ำผมทำธุระส่วนตัว ต่างๆ
ท่านรู้ได้อย่างไรหนอ บอกถูกเป๊ะเลย 
3.เรื่องรู้อนาคต ท่านรู้ได้อย่างไรว่า เลขจะออกตัวนี้ เลขลาวจะออกตัวนี้  ในอนาคตจะมีเรื่องราวแบบนี้นะเกิดขึ้น
ซึ่งก็เป็นความจริงเป๊ะเลย   

ผมก็มาพิจารณาว่า วิชารู้วาระจิตผู้อื่นนี้ มีจริงๆแหะ  วิชานี้มาจากไหนหนอ สรุปวิชารู้วาระจิตสัตว์จิตผู้อื่น พระพุทธเจ้าเป็นผู้สอน แสดงว่าพระพุทธเจ้ามีจริง

และเรื่องรู้อดีต รู้อนาคต ก็ต้นตอมาจากพระพุทธเจ้า แสดงว่าพระพุทธเจ้ามีจริง
ที่พระพุทธเจ้าตรัวไว้ รู้จิตเทวดาจิตพรหม จิตพยายมจิตสัตว์นรก จิตเปตร  พวกนี้มันเป็นเรื่องหลังความตายที่เขาว่าไว้ทั้งนั้นเลย
แสดงว่า เทวดามีจริง ผีมีจริง เปตรมีจริง นรกมีจริง สวรรค์มีจริง

พระพุทธเจ้าก็มีจริงๆ แล้วท่านสอนอะไรหนอ ผมก็พยามศึกษาไปๆ
ก็ได้รู้ว่า ถ้ายังไม่ถึงโสดาบัน ยังไม่พ้นนรกถาวร
ถ้าอยากพ้นนรกถาวร ต้อง ได้โสดาบัน 
หลังจากนั้นชีวิตผมก็มีเป้าหมายใหม่ จากที่คิดว่า จะเรียนซ้อมพวกคอมคอมพวกมือถือแล้วออกมาเอาเมีย
ใจนี่ก็ได้เปลี่ยนทิศทางใหม่ ต้องโสดาบันก่อน ต้องพ้นอบายนรกก่อน เมียเอาไว้ทีหลัง 55
ถ้าเราตกนรก เมียมันไม่ไปตกด้วยนะ  นี้คือความจริง
หลังจากนั้นก็ศึกษาคำสอนพระพุทธเจ้า ฟังพระเทศ จากที่ฟังไม่เป็นก็ต้องหัดฟัง นี่วัยรุ่นนะครับ หัดฟังเทศ โอ้ชีวิตผมเปลี่ยนไป ผมฟังเทศเเป็นแล้ว
พอฟังเข้าใจมันช่างอยากให้คนอื่นรู้เหมือนเราจังเลย ความรู้สึกที่มีต่อผู้อื่นแบบนี้แหละเป็นเหตุให้เริ่มทำCD

และอีกเรื่องคือ ดวงผมไม่เป็นไปตามดวงดาวเลยครับ ในศาตร์โหราศาตร์ เนื่องจากกุศจากการภาวนานั้นมันไปเปลี่ยนดวงให้สว่าง มันช่างสบายใจกับชีวิตที่อยู่คนเดียว แบบไม่มีสิ่งมาผูกพันกาย ไม่มีสิ่งมาผูกพันใจ คืออารมณ์ความทุกข์กังวนร้อนอกร้อนใจต่างๆ 
นี่แหละครับ สิ่งที่ทำให้ผมสนใจเรื่องศาสนา หลังจากนั้นก็ภาวนาไปด้วย รู้สึกใจสบาย   เห็นคุณของพระพุทธเจ้า 
รักพระพุทธเจ้ามากๆ ๆ ๆ ๆ แม้ชาตินี้จะไม่เคยเห็นท่าน นับถือยกไว้ศรีษะเหนือหัวเลยครับ

และสาเหตุที่ผมต้องทำ ซีดี ธรรมะแจกนี้
ตอนแรก มันเกิดจากความสงสาร อยากให้คนอื่นเขาได้รู้ตาม แค่นั้นครับ"




#สิ่งที่พิมพ์มาทั้งหมดนี้ เป็นความเข้าใจของผมเป็นความรู้จากการได้อ่านหรือได้ฟังมาได้ศึกษามาจากที่ต่างๆมากมายทั้งสิ้น 
อาจมีพิมพ์ตก หรือพิมพ์สระพยัญชนะไม่ถูกต้อง หรือผิดพลาดประการใดๆ เกิดการปรามาส พลาดพลั้งโดยมืได้เจตนา
ขอจงอดโทษแก่ผู้จัดทำด้วยเทอญ.... สาธุ
 



************************************************************************
   
สำหรับผู้ที่ต้องการจะไรท์แผ่นแจกต่อ หรืออยากสร้างกุศลบารมี  
 เนื่องจากแผ่นนี้ได้บีบไฟล์ใหม่ให้มีขนาด 699 MB เพื่อให้ไรท์ง่ายหน่อย ไม่ต้องตั้งค่าโปรแกรม ในข้อ1 ถึง ข้อ5 
แต่ให้ทำข้อที่ 6.วิธีไรท์แผ่น"  ต่อไปเลย     
-เพราะช่วงแรกๆที่ผมไรท์ ข้อมูลในแผ่นจะมี 712 MB ซึ่งต้องตั้งค่าโปรแกรมให้มันไรท์เพิ่มได้อีก12 MB ผมไรท์ไปไรท์มา คิดขึ้นมาว่า ควรลดขนาดไฟล์ให้พอดีกับแผ่น ความจุจะได้ถูกตามมาตฐาน และแผ่นจะได้ไม่เสียเร็ว จึงได้ลดคุณภาพเสียงลงหลายไฟล์
เพื่อให้ความจุ 699 MB

ให้ใช้โปรแกรม Nero ไรท์น่ะครับ เพราะคิดว่ามันง่ายดี
ต้องตั้งค่าให้มันไรท์ได้เพิ่มอีก 10 MB เพราะข้อมูลในแผ่นทั้งหมด 710 MB (จะสอนทั้งภาษาEnglish) และ (ภาษาไทย)
1.ให้เข้าโปรแรม Nero ที่อยู่หน้าจอเลยครับ แล้วเลือก Nero Express"  หรือจะเข้าโปรแกรมแบบข้อที่สองก็ได้เหมือนกันครับ
2.ให้เข้า Start >> All Progarm >> Nero >> Nero 2014 >> Nero Burning ROM >> แล้วเลือก Nero Express"
3.แล้วให้คลิก "สามเหลี่ยม" < เล็กๆที่ชี้ไปทางซ้าย
4.แล้วคลิก Options แล้วเราก็จะคลิกที่ [Expert Features] หลังจากนั้นให้เราติ๊กใส่เครื่องหมายถูกหน้า [_]"Enable generation of shot lead-out"
5.แล้วคลิก Apply แล้วคลิก OK เป็นอันว่าตั้งค่าโปรแกรมเรียบร้อย
6. วิธีไรท์แผ่น  ให้เข้า Start >> All Progarm >> Nero >> Nero 2014 >> Nero Burning ROM >> แล้วเลือก Nero Express" ให้เราไรท์แบบ DATA CD" เราคลิก DATA CD ครับ  (อย่าเลือก CD Audio เพราะมันจะไรท์ไม่ได้)
ให้เลือก DATA CD นะครับถูกแล้ว  แล้วเราก็จะเจอหน้าว่างๆขาว  ให้เรา ลากโฟรเดอร์มาใส่เลยครับ
01.รักแท้มีจริง
02.หมวดความรัก 
03.หมวดพัฒนาตนเอง
04.เกมกรรม
05.การปฏิบัติธรรมภาวนา

7.พอลากมาใส่เสร็จแล้ว ก็ให้คลิกNext และคลิกBurn หลังจากนั้นโปรแกรมจะให้เรายืน เราก็คลิกOk เป็นอันว่าเสร็จ

#### สำรับNero ภาษาไทย
1.ให้เข้าโปรแรม Nero ที่อยู่หน้าจอเลยครับ แล้วเลือก Nero Express"  หรือจะเข้าโปรแกรมแบบข้อที่สองก็ได้เหมือนกันครับ
2.ให้เข้า Start >> All Progarm >> Nero >> Nero 2014 >> Nero Burning ROM >> แล้วเลือก Nero Express"
3.แล้วให้คลิก "สามเหลี่ยม" < เล็กๆที่ชี้ไปทางซ้าย
4.แล้วคลิก "ตัวเลือก"    แล้วเราก็จะคลิกที่      "คุณสมบัติผู้เชี่ยวชาญ"     หลังจากนั้นให้เราติ๊กใส่เครื่องหมายถูกหน้า [_]"กำหนดการทำงานการสร้างชอร์ตลีด-เอาต์"
5.แล้วคลิก Apply แล้วคลิก OK เป็นอันว่าตั้งค่าโปรแกรมเรียบร้อย
6. วิธีไรท์แผ่นให้เข้า Start >> All Progarm >> Nero >> Nero 2014 >> Nero Burning ROM >> แล้วเลือก Nero Express" ให้เราไรท์แบบ "CD ข้อมูล" เราคลิก CD ข้อมูล เลยครับ (อย่าเลือก CD เพลง เพราะมันจะไรท์ไม่ได้)
ให้เลือก CD ข้อมูล นะครับถูกแล้ว แล้วเราก็จะเจอหน้าว่างๆขาว  ให้เรา ลากโฟรเดอร์มาใส่เลยครับ
01.รักแท้มีจริง
02.เกมกรรม
03.หมวดกรรมวิบากความรัก
04.หมวดพัฒนาตนเอง
05.การปฏิบัติธรรม

7.พอลากมาใส่เสร็จแล้ว ก็ให้คลิก "ถัดไป"  และคลิก "เบิร์น"  หลังจากนั้นโปรแกรมจะให้เรายืน เราก็คลิก" ตกลง" เป็นอันว่าเสร็จ

#หมายเหตุ ผมใช้ Nero เวอร์ชั่น 2014  ครับ
ท่านอาจจะใช้เวอร์ชันอื่น คำสั่งก็จะคล้ายๆกันครับ



                                                                                                                                                                                      จุดหมุ่งหมาย
                                                                                                                                                                                 ************
****                                                                                *************************
*******                                                                        ************************************
************                                                              ********************************************* 
***************                                                    ************************************************************
******************                                             ***
****************                                          *****
*********************                         ***********
***************                  ******
************           **********
*****************
*******************
*********************
**************************                            ****                       ****                                                                  กับดัก หรือตัวล่อให้ออกจากเส้นทาง
**************************                               *********        *****  
*****************************                                 ***********
****************************                      ****     ************
******************************                          *******************
***********************************       ****       *******************      ******
**************************************** ////////***********************      *********                                                                                                                                       กับตัก หรือตัวล่อให้ออกจากเส้นทาง
**********************************       ****          *****************************    *******       *****   ******              ***********************
***********************************                *************************************************                 --********
************************************                  *************************************************           ***                                                                                                                                                                   ****
****  กับตัก หรือตัวล่อให้เสียเวลา                                                       *******************************************                                                    -*** ----  
**************************                                                                               ****
******************************                              *********************************************
************************************                     *********************************************
*************************************                ********************************************
****************************            ***************************************************
*************************         **********************************************************
********************         ***********************************************************************************
************************                      ******************************************************************************
****************************                     ******************************************************************************
********************************      *******************************************************************************
***********************************
******************************************************   ( 0 )  <------   <-----  <-------  <------     ทุกคนที่ประสพความสำเร็จล้วนแล้วมาจาก จุดเริ่มต้น (Start) 
                                                                                                                                            

 ผู้ที่ตั้งเป้าหมายว่า จะเป็นครู หรือตั้งเป้าหมายว่าจะเป็นอะไรก็ตาม    แล้วออกเดินทาง ก็จะมีตัวล่อให้เราไปถึงช้า    หรือให้เราหักเหออกจากเส้นทาง หรือให้เราหลงป่ากลับมาไม่ได้เลย  
 ยกตัวอย่างสำหรับผมนะครับ  มีตัวล่อมากมายให้ไปถึงความสำเร็จช้า   คือ หนัง  ผมเป็นคนชอบดูหนังมาก  และเกม  และเที่ยวแบบตามใจเพื่อนทั้งที่ไม่เต็มใจไม่ได้ประโยชน์ไม่ได้ความเจริญขึ้นเลยแต่ก็ไป และเรื่องผู้หญิงเรื่องความรัก
และเรื่องสร้างตัณหาต่างๆให้ตนเอง...ช้าเอง..      อันนี้ผมไม่ได้ว่าให้ใครน่ะครับ อันนี้คือปัญหาของผมที่ทำให้ช้าครับ
    
ผู้ที่จะไปถึงเป้าหมายได้เร็ว
ต้องมี4คุณธรรมนี้   จะไปถึงได้เร็ว   1.ต้องมีความชอบใจ  2.ต้องมีความขยันในสิ่งนั้นๆเรื่องนั้นๆ  3ต้องส่งใจไปในสิ่งนั้นๆเรืองนั้นๆ  4.เค้นปัญญาออกมาพิจารณา   
                                                                                                       อันนี้คือธรรมะของพระพุทธเจ้าสอนไว้ครับ                         

***********************************************************************************************************************************************

 


พระธรรม




แสดงโพสต์โดยจัดเรียงตามความเกี่ยวข้องกับคำค้นหา อิสลาม จัดเรียงตามวันที่ แสดงโพสต์ทั้งหมด

วันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2565

1 โน๊ต ซีดี 2 โน๊ต ซีดี


พระมงคลชัย กิตติโสภโณ อย่าหลงวิบากเด้อ
“เราจะนอนอย่างนี้ ให้ร่างกายมันเสื่อมไปหาความตายง่ายๆแบบนี้เลยหรือ..! 
ไม่คิดจะใช้ประโยชน์จากที่ได้ร่างกายนี้มาจากพ่อจากแม่ มาอ่านธรรมะ มาทำสมาธิ เจริญวิปัสสนาแก้ทุกข์ทางใจ ให้แก่ตนเองเลยหรือ ”
อันจะเป็นประโยชน์สองต่อทั้งปัจจุบันและโลกหน้า
ก็โลกหน้าคือสวรรค์นรกมีจริงหรือ?
หลายศาสนาต่างยืนยันว่า เทพเจ้ามีนะ สวรรค์มีนะ นรกมีนะ
ศาสนาคริสก็บอกว่า เทพเจ้ามีนะ สวรรค์มีนะ นรกมีนะ
ศาสนาฮินดูหรือพรามก็บอกว่า เทพเจ้ามีนะ สวรรค์มีนะ นรกมีนะ
 ศาสนาเซนก็บอกว่า เทพเจ้ามีนะ สวรรค์มี นรกมีนะ
ศาสนาพุทธก็บอกว่า เทพเจ้ามีนะ สวรรค์มีนะ พรหมโลกมีนะ นรกมีนะ
นี่คือสิ่งที่น่าทึ่งมาก ที่แต่ละศาสนาต่างมีคำสอนยืนยันบอกว่า พระเจ้ามี เทพเจ้าบนสวรรค์มีนะ และนรกก็มีนะ โลกหลังความตายมีนะ บาปมีนะ
ก็แสดงว่าไม่ได้มีแค่โลกที่เราอยู่ แต่มันยังมีโลกอื่นอีกที่วิทยาศาสนาหายังไม่เจอ คือสวรรค์ นรก และโลกวิญญาณ ผีเปตรทั้งหลาย ซึ่งพุทธศาสนาเองมีวิธีให้พิสูดโดยการปฏิบัติในด้านสมาธิให้ถึงระดับเกิดอภิญญาจิตจนเห็นสิ่งที่อยู่เหนือวิสัยมนุษย์ธรรมดา ที่จะล่วงรู้เห็นได้”
และนอกจากนั้นแล้ว แม้ผู้ที่ไม่เชื่อเรื่องหลังความตายเลย พอเผาศพญาติหรือคนรู้จักแล้ว ก็ยังมาปรากฏตัวให้เห็น ไม่ใช่น้อยราย แม้ผู้ที่ไม่นับถือพุทธศาสนาเลยแต่ทำสมาธิได้ระดับจนเกิดตาทิพย์ ก็เห็นนรกและสวรรค์ เห็นคนที่ตายแล้ว อย่างไม่ต้องเชื่อศาสนาหรือลัทธิใดๆเลย เพราะเห็นเอง
ในทุกศาสนาจะมีคำสอนต่างกัน แต่ถ้ารวบย่อคำสอนลง ก็จะได้ ๓ ข้อ ดังต่อไปนี้ (ขอใช้ศัพท์พุทธนะครับ)
 1 ศาสนาอิสราม ๑ จะมีสอนเรื่องให้ทาน ๒ สอนเรื่องรักษาศีล ๓ สอนเรื่องทำสมาธิ
2 ศาสนาคริส ๑ จะมีสอนเรื่องให้ทาน ๒ สอนเรื่องรักษาศีล ๓ สอนเรื่องทำสมาธิ 
3 ศาสนาพรามหรือฮินดู ๑ จะมีสอนเรื่องทำทาน ๒ สอนเรื่องรักษาศีล ๓ สอนเรื่องทำสมาธิ
และที่ไม่เหมือนใคร คือศาสนาพุทธจะมี 1สอนทำทาน 2สอนรักษาศีล 3สอนสมาธิ และ4 วิปัสนา 
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาเดียวที่มีคำสอนเลยขั้นสมาธิไปอีก คือมีขั้นวิปัสนาให้รู้แจ้งในทุกข์ เห็นไตรลักษณ์ในทุกข ละอัตตาเป็นขั้นๆไป โดยอาศัยสมาธิและปัญญา
สมาธิ ในพุทธศาสนามีอยู่๒ ชนิด
1 อารมณูปนิจฌาน 2 ลักขณูปณิจฌาน
 ทำสมาธิแบบใดก็ตามถ้าเข้าถึงสมาธิระดับที่4 แล้ว ถ้าชาติก่อนเคยได้ของเก่า คือ ตาทิพย์ หูทิพย์ เป็นต้น ก็จะบังเกิดขึ้นในฌานระดับสี่นี้
ชนิดที่หนึ่ง คือสมาธิที่สงบรวมลงเป็นอารมณ์อันเดียว เรียกว่า อารัมณูปนิฌาน เข้าสมาธิได้ถึงระดับที่แปด ฌาน8
ชนิดที่สอง คือสมาธิตั้งมั่น เห็นอารมณ์ไม่เที่ยง เรียกว่า ลักษณูปณิจฉาน เข้าสมาธิได้ถึงระดับที่เก้า ฌาน9 ระดับที่9นี่ คือนิโรธสมาบัต ซึ่งมีพระอนาคามีและพระอรหันต์เท่านั้นจึงจะเข้าได้
ซึ่งต่างจากศาสนาอื่นที่มีแต่สมาธิชนิดที่สงบ (อารัมณูปณิจฌาน)
ถ้าศาสนาอื่นจะมีสมาธิ(ลักขณูปนิจฌาน)แล้ว ก็แสดงว่า ศาสนาอื่นก็มีพระอริยะบุคลเกิดขึ้นได้ เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าสิอย่างนี้ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะพระพุทธเจ้าตรัสว่า อริยะบุคคลเกิดขึ้นได้เฉพาะในศาสนาพระอง์เท่านั้น (ศาสนา แปลว่า คำสอน) นอกเสียจากว่าเขานำคำสอนพระพุทธเจ้าไปปฏิบัติ
ดังนั้นศาสนาอื่น ไม่มีสมาธิชนิดที่ตั้งมั่นเห็นไตรลักษณ์(ลักขณูปณิจฉาน) เหมือนในศาสนาพุทธ
รวมความแล้วก็คือ พุทธศาสนา มีสอนทำทาน สอนรักษาศีล สอนทำสมาธิ(๒ชนิด) และ สอนวิปัสสนาชำแรกกิเลส ตัวทุกข์
ส่วนศาสนาอื่น มีการสอนให้ทาน สอนรักษาศีล สอนทำสมาธิจิต และก็ปรุงแต่งยกจิตให้อยู่ในภูมิของพรหม เมตตา นึกถึงผู้มีคุณใหญ่ในศาสนาตน 
ศาสนาพุทธเองพระพุทธเจ้าก็สอนให้ยกจิตขึ้นสู่อาการภูมิของพรหม คือเมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขาแบบสัมโพชฌงค์ และก็ให้รู้ว่าอาการของจิตไม่เที่ยง 
รวมความแล้วก็คือ พุทธศาสนา มีสอนทำทาน สอนรักษาศีล สอนทำสมาธิ(๒ชนิด) และ สอนวิปัสสนาชำแรกกิเลส ตัวทุกข์ ละอัตตาทีละขั้น
แล้วพวกที่เหาะได้ ลอยได้ รู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้ รู้อดีตคนอื่นได้ สะกดจิตได้ ได้ตาทิพย์เห็นสวรรค์นรกได้ ได้หูทิพย์ รู้ใจหรือรู้ความคิดคนอื่นได้ รู้ความคิดของสัตว์เดรัจฉานได้ อยู่ในขั้นไหน ตอบว่า ยังอยู่ในขั้นสมาธิ พวกที่มีอิทธิฤทธิ์ต่างๆ รู้จิตคนอื่นได้ มีหูทิพย์ เป็นต้น ตามที่กล่าวแล้วนั้น ยังจัดอยู่ในขั้นสมาธิ ยังไม่ใช่วิปัสนาเพื่อสิ้นทุกข์ 
ซึ่งสมาธิเป็นหลักสากลมีสอนกันทุกศาสนาแต่มีอุบายวิธีที่ทำจิตให้สงบแตกต่างกันออกไป ทุกศาสนามีสอนทำสมาธิทั้งนั้น เมื่อทำแล้วก็มีการได้คุณวิเศษที่แตกต่างกัน บ้างได้ตาทิพย์ บ้างได้หูทิพย์ บ้างรู้จิตผู้อื่น บ้างระลึกชาติได้ ดังที่กล่าวแล้ว
การทำสมาธิของศาสนาคริสต์
http://www.belongtothetruth.com/Holy/meditation/meditation02.htm
http://sinchaichao.blogspot.com/2008/11/blog-post_6317.html
การทำสมาธิ ของศาสนาอิสลาม
http://islamhouse.muslimthaipost.com/main/index.php?page=sub&category=30&id=19584
ดังเช่นในลิงค์คลิบวิดีโอ ด้านล่างนี้ เขาได้สมาธิระดับไม่ธรรมดาแล้ว จึงทำได้
https://www.youtube.com/watch?v=MSFdP2SRjUA
https://www.youtube.com/watch?v=Fw3LB87KqrE
https://www.youtube.com/watch?v=w8cA8ukTfms
https://www.youtube.com/watch?v=zKkswv7gN_E
https://www.youtube.com/watch?v=H0E6KKHECDY
https://www.youtube.com/watch?v=Seaz5ZmvXyI
ถ้าดูวิดีโอจบ แล้วมีคำถามขึ้นมาในใจว่า ทำไมไม่เห็นพระเหาะให้ดู แสดงฤทธิ์ให้ดู 
ก็จะขอตอบว่า บารมีพระในสมัยนี้ต่างจากสมัยพุทธกาล บางองค์ทำได้แต่ไม่แสดงให้รู้ ให้รู้กันเฉพาะศิษย์ บางองค์ก็ทำไม่ได้
พระที่แสดงฤทธิ์ทำปาฏิหารย์ได้ในปัจจุบันก็น้อยกว่าสมัยพุทธกาลครับ
และพระพุทธเจ้าท่านมีความเห็นเกี่ยวกับการแสดงฤทธิ์ ตามพระสูตรนี้จะเห็นว่าท่านไม่สรรเสิญเพราะไม่เป็นไปเพื่อพ้นทุกข์
http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=7&A=256&Z=432&pagebreak=0
http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=94
สมาธิเป็นของสากล ส่วนวิปัสสนานั้น มีเฉพาะในศาสนาพุทธศาสนาอื่นไม่มี คนพุทธเองก็ไม่ค่อยรู้ ซึ่งน่าสลดสังเวชยิ่ง ของดีเจาะแทงทำลายความทุกข์ร้อนกังวนใจ มีอยู่ในศาสนาตนเองแท้ๆ แต่ก็ไม่รู้จักศึกษาใช้เอามาปราบทุกข์ใจให้ตน และผู้อื่นในเครือญาติครอบครัวที่มีทุกข์ 
วิปัสสนาเป็นคำสอนที่ ผู้ปฏิบัติตามแล้ว ทุกข์มีแต่จะสิ้นไปหมดไป เบาบางไป น้อยลงไป อย่างอรรศจรรย์ ถ้าถึงขั้นทำที่สุดแห่งทุกข์ คือไม่มีทุกข์ทางใจอย่างถาวร อันนี้ก็จบกิจสำเร็จเป็นพระอรหันต์ถึงจุดหมายปลายทางในพุทธศาสนา มรณะภาพแล้วก็นิพพาน ถึงซึ่งบรมสุขคือความดับไปแห่งกองทุกข์ขันธ์ทั้งหลาย ก็ขอกล่าวเพียงย่นยอแค่นี้กับนิพพาน
ผู้ไม่เชื่อเรื่องโลกหน้า ย่อมกล้าทำบาปใหญ่ได้
มีการฆ่า การปล้น การโกง เป็นต้น เพราะไม่เชื่อว่าจะมีนรกมีสถานที่ลงทัฑณ์ที่โหดร้ายแบบนั้น พระพุทธเจ้าก่อนที่ท่านจะได้ตรัสรู้ธรรมขั้นสูง หลายภพชาติที่ผ่านมาของท่าน ท่านเคยเป็นมิจฉาทิฏฐิ และกระทำบาปกรรม จนเป็นเหตุให้ไปเกิดในนรก 
ท่านก็เอามาเล่าให้สาวกฟังว่า เราไม่เคยเห็นการจองจำลงทัฑณ์อื่นใด ที่เจ็บปวด แสบเผ็ด โหดร้าย ทรมาณ ทารุณเหมือนในนรกเลย จึงเตือนสาวกทั้งหลายของท่านอย่าได้ประมาท ให้รีบทำความเพียรในกุศลที่เป็นไปเพื่อหลุดพ้น และอายุในนรกก็ไม่ใช่น้อยๆ 1 วันในนรกขุมที่ตื้นที่สุด ก็เท่ากับ เวลา 9 ล้านปีของมนุษย์เรา จึงจะเป็น1วันของนรกขุมตื้นที่สุดนี้ ดังนั้น จะอยู่ในตำแหน่งใดก็ตาม ถ้าทำชั่วแล้วไปตกนรกนี่ถือว่าซวยมากครับ
ในทางพุทธผู้ที่ไม่เชื่อเรื่องโลกหน้าคือสวรรค์นรกเปตร ถือว่าเป็น มิจฉาทิฏฐิ คือมีความเห็นที่ผิดมาก ซึ่งมิจฉาทิฏฐิแล้ว ถ้าไม่มีการทำทาน ไม่มีการรักษาศีล โทษของมันก็คือ ทำให้เข้าถึงนรกหรือกำเนิดเดรัจฉานได้ อันนี้คือคำตอบตามคำสอนพระพุทธเจ้า ดังนั้นต้องแก้ให้เป็นสัมมาทิฏฐิ เชื่อเรื่องโลกหลังความตาย จะได้มีการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อันเป็นกุศลใหญ่
ก็ขณะที่ร่างกายไหลไปหาความตายอยู่ตลอดเวลา เราจะเพลิดเพลินกับโลก กับแสงสีเสียงกลิ่นรส ไปวันๆแค่นั้นหรือ” 
คนเราเกิดมา มาใช้ร่างกาย ยืน เดิน นั่ง นอน เสพกาม แล้วก็ตายแค่นั้นหรือ ในขณะที่ร่างกายเสื่อมไปหาความตายอยู่ตลอดเวลา
เราจะหาแต่ทรัพย์ทางโลกอย่างเดียว โดยไม่แสวงหาประโยชน์ที่แท้จริงของตนในทางธรรมเลยหรือ หรือมัวหลงไปแต่กับธรรมของโลก เขาแต่งรถ เราก็ต้องแต่งรถ เขามีกิ๊ก เราก็ต้องมีกิ๊ก เขาโกง เราก็ต้องโกง เขามีบ้านหลังใหญ่ เราก็ต้องมีหลังใหญ่ เขามีแฟน เราก็ต้องมีแฟน เขาแต่งงาน เราก็ต้องแต่งงาน จนเป็นทุกข์เพราะการตามธรรมของโลกียะ
 ประโยชน์ที่แท้จริงของมนุษย์ที่เกิดมาอยู่ชั่วคราวร้อยปีนี้ พระพุทธเจ้าก็ตรัสบอกไว้แล้วว่า ขณะมาอยู่ชัวคราวนี้ให้สร้างคุณงามความดีในบารมีขั้นต่างๆ ให้มาก ตั้งแต่ทาน ศีล ภาวนา อันเป็นแก่นแท้ เพราะร่างกายนี้ไม่มีแก่นสารหรอก ถึงจะตกแต่งให้มันหล่อให้มันสวยแค่ไหน สุดท้ายมันก็เน่าเล๊ะตุ้มเปะตายเหม็น ไม่เหลือความทรงตัวความหล่อความงามไว้ได้เลย เพราะแก่นสารมันอยู่ที่จิตที่ใจ ผู้ใดทำจิตใจให้เป็นบุญเป็นกุศลได้นั่นแหละคือแก่สารแท้
ความสวยหาใช่แก่นไม่ จิตใจที่ดีงามเปี่ยมด้วยความเมตตาและไผ่ในกุศต่างหากจึงจะใช่แก่น ความหล่อก็หาใช่แก่นไม่ ถ้าหล่อแล้วจิตใจโหดเหี่ยมทำตัวเหมือนสัตว์เดรัจฉาน กินข้าวแล้วก็ข่มเหงรังแกผู้อื่น อย่างนี้ถือว่าใช่ความหล่อจากบุญเก่าไปในทางผิดไม่เป็นประโยชน์แล้ว
การมียศการมีตำแหน่งมีเก้าอี้ใหญ่ให้นั่ง เก้าอี้ไม่ได้มีไว้ให้ทำชั่วแก่คนหมู่มาก แต่มีไว้ให้ทำคุณงามวามดีแก่คนหมู่มากอันเป็นบารมีใหญ่ให้ตน ไม่ใช่ให้ทำบาปใหญ่ให้ตน เหมือนเทวทัต เทวทัตจุดจบนรก2กัป มันธรรมดาเหรอสิ่งที่ทำกับคนหมู่มากไม่ใช่ของเล่นๆนะ เพราะถ้าเป็นทางดีก็เป็นบุญบารมีใหญ่มาก ถ้าทางไม่ดีก็ตรงกันข้ามเป็นมหาอกุศลบาปใหญ่มาก
และการที่ใครก็ตามถ้าได้มาเจริญสมถะ(ความสงบ)ให้เป็นฐานของวิปัสสนา(เห็นไตรลักษณ์ในทุกข) จะเป็นห้วงบุญบารมีที่ยิ่งใหญ่หลวงมาก มาเกิดขึ้นที่ใจเขา เปรียบเสมือนห้วงน้ำจากมหาสมุทรทั้งสี่ไหลมารวมลงที่เดียวกัน ฉันใดห้วงบุญกุศลบารมีใหญ่หลวงนั้น ก็มาเกิดขึ้นรวมอยู่ที่ใจเขาอย่างหาประมาณมิได้
เมื่อท่านก็รู้อย่างนี้แล้ว ว่าชีวิตนี้ไม่ใช่ของเล่น ท่านก็จงอย่าทำเล่นๆกับชีวิตนะ ถ้านับถือพุทธก็ควรศึกษาวิธีเจริญวิปัสนาให้เป็น เห็นความทุกข์กังวนใจไม่เที่ยง ทุกข์จึงจะครอบงำท่านไม่ได้ และทุกข์นั้นมีแต่จะสิ้นไปๆหดหายไปๆ จนบรรลุโสดาบัน รอดพ้นจากอบายภูมินรกถาวร
เพราะคนพุทธเป็นอันมากยังไร้จุดหมายที่ถูกต้องที่สุดในชีวิต
ยังมัวใช้ชีวิตปล่อยไปตามเวรตามกรรมอย่างไม่รู้เหตุไม่รู้ผล
ถ้าว่า ได้เกิดมามีรูปร่างกายที่ดี มีใบหน้าที่สวย ยิ้มได้อย่างมั่นใจ
หรือเกิดเป็นชายที่รูปร่างหน้าตาดี หล่อเท่มีฐานะที่ดีมั่น
 ก็คิดกันว่าเป็นความบังเอิญที่โชคดีจริงๆ หรือใครมาบันดานให้ช่างดีจริงๆ
ที่เราได้เกิดมามีหน้าตาแบบนี้มีครอบครัวแบบนี้ 
 แต่ความจริงหารู้เหตุรู้ผลไม่ ว่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นยากสักแค่ไหน 
ต้องเคยทำกุศลกรรมตั้ง 10 ข้อ มาก่อน (กรรม แปลว่า การกระทำ) จึงมีสิทธิ์ในการเข้าครรภ์มาเกิด
การที่ได้มาซึ่งความเป็นมนุษย์ทั้งร่างนี้ที่กำลังหายใจอยู่ นั้นก็แสดงว่าเราทุกคนในหลายชาติที่ผ่านมาต้องเคยทำกรรมด้านกุศลมาก่อน จึงมีสิทธิ์มาเข้าท้องคนได้เกิดเป็นมนุษย์ หรือเข้าไปสิงอยู่ในอสุจิและไข่ได้ (ภาษาชาวบ้านน่าจะเข้าใจง่ายกว่า ไซโกส)
การเกิดเป็นมนุษย์ จะเกิดขึ้นได้ก็เพราะมีจิตวิญญาณมาปฏิสนธิหรือเข้าท้องไปสิงอยู่ในอสุจิและไข่ แต่ว่าไม่ใช่ว่าวิญญาณทุกดวงจะสามรถเข้าไปปฏิสนธิหรือสิงอยู่ในอสุจิและไข่ได้ เพราะกฎแห่งกรรมเขาจะอนุญาตเฉพาะจิตวิญญาณที่มีกุศลกรรมบทสิบ หรือมีศีลเล็กน้อยเท่านั้น กฎแห่งกรรมจึงจะอนุญาตให้ไปปฏิสนธิในครรภ์สตรีได้ ศีลจึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องหาเวลารักษา ชักชวนคนรักคนรู้จักมารักษาศีล ถ้าไม่มีศีลก็หมดสิทธิ์ในการเกิดเป็นมนุษย์นะ
ถ้าหากเอาบุญจากการให้ทานอย่างเดียว ไม่เอาบุญจากการรักษาศีลเลย ก็จะไปเข้าท้องสัตว์เดรัจฉานตัวเมียเกิดเป็นลูกสัตว์เดรัจฉาน 
เช่น พวก เป็ด ไก่ วัว มด แมลงสาบ สุนัข ช้าง โค ม้า เป็นต้น ในที่นี้ขอยกเอา ช้าง มาอุปมาอธิบายให้เข้าใจว่า “การไม่มีศีลเลย แต่ทำทานมาก” วิบากตามที่พระพุทธเจ้าตรัสจะเป็นอย่างไร
 พระพุทธเจ้าพูดกับพราหมณ์ว่า :พราหมณ์ ! บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤผิดในกาม พูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ มักโลภ มักพยาบาท มีความเห็นผิด แต่เขายังให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่อยู่อาศัย และเครื่องตามประทีป แก่สมณพราหมณ์ บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของช้าง แต่เขายังได้ข้าว น้ำ มาลา และเครื่องประดับต่างๆ ในกำเนิดช้างนั้น. 
 พราหมณ์ ! ข้อที่บุคคลเป็นผู้ฆ่าสัตว์ ... มีความเห็นผิด ด้วยกรรมนั้น เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของช้าง และข้อที่ผู้นั้นเป็นผู้ให้ข้าว ... เครื่องตามประทีป แก่สมณพราหมณ์ ด้วยกรรมนั้นเขาย่อมได้ข้าว น้ำ มาลาและเครื่องประดับต่างๆ ในกำเนิดช้างนั้น. 
 ... ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของม้า ... . ... ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของโค ... . ... ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสุนัข ... .
หมาตัวที่เป็นอยู่สบาย เช่นหมาในบ้านคนรวย หมาในวัดที่พระท่านเมตตาคุกอาหารเหลือให้กิน ก็เพราะบุญเก่าจากการให้ทานค้ำชูล่อเลี้ยงไว้ อันนี้ก็คือ ให้ทานมาก แต่ไม่รักษาศีลเลย แม้ประมาณน้อยก็ไม่รักษาเลยศีล 
 คนพาลอยากไปเกิดเป็นเดรัจฉาน แล้วไม่ขาดแคลนโภคทรัพย์หรืออาหาร นี้คือหนึ่งในหนทางที่จะทำให้เข้าถึง
และแย่กว่านั้นอีกคือศีลก็ไม่รักษา ทานก็ไม่ทำ วิบากจะเป็นอย่างไร คนที่แย่กว่าหมาตัวนี้ก็คงจะมีมาก คือบุญจากการให้ทานก็ไม่ทำ บุญจากการรักษาศีลก็ไม่ทำ วิบากอย่างหนักคือเกิดในนรก วิบากอย่างเบาก็คือ คุณเดินไปตามถนนก็คงจะเคยเห็นพวกหมาจรจัดหมาขี้เลือน เป็นตุ่มเป็นหมัด ผอมแห้ง อดๆอยากๆ 
ซอกหากินตามถังขยะเน่าไม่มีอันจะกิน เป็นต้น ซึ่งแตกต่างกับหมาที่มีเจ้าของเลี้ยงให้สบาย
 มีอาหารอันเลิศรสให้กิน มีชุดหมาอันแสนอบอุ่นให้ใส่ ในบ้านที่แสนน่าอยู่
นี่ก็คือผลของการ 
ไม่ทำทานเลย
ไม่รักษาศีลเลย
ไม่เจริญจิตภาวนาเลย
 ดังนั้นเราควรจะทำ ๓ อย่างนี้ให้ครบ แม้ทำนิดหน่อยก็ยังดี แม้ทำพอประมาณก็ยังดี 
ถ้าในภพหน้าเรากลัวยากจนขาดแคลน เราต้องทำทานนะ
ถ้าในภพหน้าเรากลัวว่าจะไม่ได้ร่างกายแบบอัตตาภาพมนุษย์นี้อีก เราต้องหาเวลารักษาศีลให้ได้ 
(ตัวอย่างคนในสมัยพุทธกาลฆราวาสเขาจะสมาทานรักษาศีล๕ ในเฉพาะวันพระ นี่ก็คือเขาเตรียมกายในชาติหน้าไว้) 
(และอีกพวกจะสมาทานรักษาศีลอุโบสถ ๘ ในวันหนึ่งและคืนหนึ่ง #อยู่จำอุโบสถ ในที่นี้หมายถึงอธิษฐานอยู่จำอุโบสถศีล 
อุโบสถศสีลมี ๓ อย่างคือ
 ๑. ปกติอุโบสถ คืออุโบสถที่รักษากันเฉพาะวันที่กำหนดไว้ ในปัจจุบันนี้กำหนดเอาวันพระ คือวัน ๘ ค่ำและ ๑๕ ค่ำ ทั้งข้างขึ้นและข้างแรม
 ๒. ปฏิชาครอุโบสถ คืออุโบสถที่รักษากันครั้งละ ๓ วัน คือถือเอาวันที่กำหนดไว้ในปกติอุโบสถเป็นหลัก
 แล้วเพิ่มรักษาก่อนกำหนด ๑ วัน เรียกว่าวันรับ และหลังวันกำหนดอีก ๑ วัน เรียกว่าวันส่ง เช่นวัน ๘ ค่ำเป็นวันรักษาปกติอุโบสถ
 ผู้ที่จะรักษาปฏิชาครอุโบสถ ก็เริ่มรักษาตั้งแต่วัน ๗ ค่ำไปสิ้นสุดเอาเมื่อสิ้นวัน ๙ ค่ำ คือรักษาในวัน ๗ ค่ำ ๘ ค่ำและ ๙ ค่ำ รวม ๓ วัน ๓ คืน 
อย่างเช่นวันพระตรงกับวันอาทิตย์ จะเริ่มรักษาตั้งแต่วันเสาร์ตอนเช้าไปจนถึงวันอาทิตย์ ไปจนถึงวันจันทร์ ไปจนถึงวันอังคารตอนเช้าค่อยออก
 ๓. ปาฏิหาริยปักขอุโบสถ คืออุโบสถที่รักษากันเป็นประจำทุกวันตลอดพรรษา ๓ เดือนอย่างหนึ่ง ถ้าไม่อาจรักษาได้ตลอด ๓ เดือนก็รักษาให้ตลอด ๑ เดือน หลังจากออกพรรษาแล้ว คือรักษาในกฐินกาล ที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตไว้ตั้งแต่แรม ๑ ค่ำเดือน ๑๑ ถึงขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ อย่างหนึ่ง ถ้ายังไม่อาจรักษาได้ตลอด ๑ เดือน ก็รักษาเพียงครั้งละครึ่งเดือนหลังจากออกพรรษาแล้ว คือตั้งแต่แรม ๑ ค่ำเดือน ๑๑ ถึงสิ้นเดือน ๑๑ อีกอย่างหนึ่ง ทั้ง ๓ อย่างนี้เรียกว่า ปาฏิหาริยปักขอุโบส ศีลอุโบสถนั้นเป็น ศีลรวม หรือ ศีลพวง 
คือมีองค์ประกอบถึง ๘ องค์ ถ้าขาดไปองค์ใดองค์หนึ่งก็ไม่เรียกว่า ศีลอุโบสถ ตามพุทธบัญญัติ เพราะฉะนั้นการล่วงศีลอุโบสถเพียงข้อใดข้อเดียว ก็ถือว่าขาดศีลอุโบสถ เพราะเหลือศีลไม่ครบองค์ของอุโบสถศีล พูดง่ายๆว่าขาดศีลองค์เดียว ขาดหมดทั้ง ๘ องค์
ผู้ที่รักษาอุโบสถศีลจึงต้องสำรวมระวังกาย วาจา เป็นพิเศษ (องฺ.ติก.อ. ๒/๓๘/ ) 
ดังนั้นเราควรหาเวลารักษาศีลและเจริญจิตภาวนาเพื่อประโยชน์ของเราเอง
ก็คือสรุปว่า จะมาเกิดเป็นมนุษย์ได้ จะต้องเป็นจิตวิญญาณที่เคยทำบุญด้วยการรักษาศีล๕ ศีล๘ ได้ครบทุกข้อมาก่อน จึงมาบังเกิดเป็นมนุษย์ได้
ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ภิกษุทั้งหลาย ! บุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการนี้ ๓ ประการ อย่างไรเล่า ? คือ 
(๑) บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยทาน 
(๒) บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยศีล 
(๓) บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยภาวนา 
 ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลบางคนในโลกนี้ ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานนิดหน่อย 
ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยศีลนิดหน่อย ไม่เจริญบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยภาวนาเลย เมื่อตายไป เขาย่อมเข้าถึงความเป็นผู้มีส่วนชั่วในมนุษย์. 
อธิบายว่า (คำว่า "ส่วนชั่ว" นี้ คือ ๒ นัยยะความหมายนี้ คือ 
 ๑. บุคคลบางคนในโลกนี้
บังเกิดในสกุลต่ำ คือ สกุลจัณฑาล สกุลคนเป่าปี่ (ขอทาน)สกุลนายพรานป่า 
หรือสกุลกุลีเทหยากเยื่อ ซึ่งเป็นสกุลที่ยากจน มีข้าวน้ำโภชนาหารน้อย มีความเป็นไปฝืดเคือง
มีของกินและเครื่องนุ่งห่มหาได้โดยฝืดเคือง และเขาเป็นคนมีผิวพรรณหม่นหมองไม่น่าดู ต่ำเตี้ย
มากด้วยความป่วยไข้ เป็นคนบอด เป็นคนง่อย เป็นคนกระจอก หรือเป็นโรคอัมพาตหาข้าวน้ำ ผ้า ยาน ดอกไม้ ของหอม 
เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องตามประทีปไม่ได้
เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ เขาย่อมเป็นผู้ขาดแคลนในเรื่องเกี่ยวกับพวก อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม โภคทรัพย์ เงินทอง เป็นต้น
 ถ้าพูดภาษาชาวบ้านเราก็คือ เขามีไม่พอใช้จ่ายเลี้ยงปากเลี้ยงท้องทำนู้นทำนี้นั้นเอง 
 นี่ก็เพราะวิบาก(ผล)ของการให้ทานนิดหน่อย(ทานนิดหน่อยไม่ได้หมายถึง ให้น้อยนิดนะครับ 
แต่หมายถึงให้สม่ำเสมอ เช่นตื่นเช้าใส่บาตรพระด้วยข้าวสวยร้อนๆซ้อนเดียว เป็นประจำทุกวัน
 นี่เรียกว่าทานมาก แม้วัตถุทานจะไม่มาก ส่วนพวกที่ให้ไม่สม่ำเสมอ นานๆครั้งจึงให้ เวลาให้ก็วัตถุทานมาก
 พวกนี้เป็นพวกที่ให้ปริมาณมาก พวกนี้บุญจะให้ผลใหญ่และหมดเร็ว อุปมาเหมือนกับกระแสคลื่นน้ำ
 คนที่ให้เป็นประจำสม่ำเสมอย่อมมีคลื่นกระทบฝั่งเซาะกิเลสสม่ำเสมอ ส่วนคนที่ให้วัตถุมากนานๆครั้งที 
ก็เหมือนบุรุษยกก้อนหินใหญ่โยนลงน้ำเกิดคลื่นวงใหญ่ไปกระทบฝั่งเซาะกิเลสครั้งเดียวแล้วก็หมดคลื่น แล้วคลื่นก็สงบ 
ฉันใดก็ฉันนั้นแหละ การให้ทานก็เหมือนกับการทำความเพียรทำลายกิเลส ผู้ให้น้อยแต่ให้สม่ำเสมอก็มีคลื่นไปทำลายกิเลสได้สม่ำเสมอ 
ส่วนผู้ให้มากแต่ไม่สม่ำเสมอก็เหมือนกับมีคลื่นใหญ่ครั้งเดียวทำลายกิเลสแล้วก็หมดคลื่น ในสองคนนี้มีข้อดีต่างกัน
ถ้าคนแรกให้มากและสม่ำเสมอ โดยไม่ทุกข์ ถือว่าเยี่ยม
ถ้าคนที่สองให้สม่ำเสมอ และมาก โดยไม่ทุกข์ ถือว่าเยี่ยม แต่ในพระสูตรนี้ ทานนิดหน่อย ทรงหมายถึงผู้ที่ให้ไม่สม่ำเสมอ)
๒. เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ เขาย่อมเป็นผู้มีรูปร่างหน้าตาที่ทราม มีผิวพรรณที่ไม่ดี ไม่น่าดู ไม่น่าชม ถ้าพูดเป็นภาษาชาวบ้านก็คือ 
ร่างกายไม่สมส่วน แขนไม่เท่ากัน ขาไม่เม่ากัน นิ้วด้วน ขาบิดแขนเบี้ยว ตาเหล่ ตาเข ปากแหว่ง มีปานดำใหญ่บนใบ้หน้า 
มีหน้าอัปลักษณ์มีผมหยิกเหมือนยักษิณี หน้าก็ไม่สวย หรือถ้าเป็นชายก็ไม่หล่อและขี้เหล่มาก หรือพิการส่วนใดส่วนหนึ่ง เป็นต้น นี่ก็เพราะวิบากของการรักษาศีลนิดหน่อย) 
ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลบางคนในโลกนี้ ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานพอประมาณ 
ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยศีลพอประมาณ ไม่เจริญบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยภาวนาเลย
 เมื่อตายไป เขาย่อมเข้าถึงความเป็นผู้มีส่วนดีในมนุษย์.
อธิบายว่า (คำว่า "ส่วนดี" นี้ คือ ๒ นัยยะความหมายนี้ คือ)
๑.เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ เขาย่อมเป็นผู้ ปานกลาง ในเรื่องเกี่ยวกับพวก อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม โภคทรัพย์ เงินทอง เป็นต้น 
ถ้าพูดภาษาชาวบ้านเราก็คือ เขามีพอใช้จ่ายเลี้ยงปากเลี้ยงท้องทำนู้นทำนี้นั้นเอง สรุปก็คือ ไม่จน และไม่รวยถึงขั้นเป็นมหาเศรษฐี 
นี่ก็เพราะวิบากของการให้ทานพอประมาณ
๒.เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ เขาย่อมมีรูปร่างที่สมส่วนดีแบบปานกลาง มีหน้าตาที่งามแบบปานกลาง มีผิวพรรณดีแบบปานกลาง
 ถ้าเป็นชายก็หล่อแบบปานกลาง ผิวพรรณดีแบบปานกลาง ถ้าเป็นหญิงก็สวยก็งามแบบปานกลาง มีผิวพรรณดีแบบปานกลาง
 ถ้าพูดภาษาชาวบ้านเราก็คือ ถ้าเป็นชายก็ไม่ขี้เหล่และไม่หล่อมาก ถ้าเป็นหญิงก็ไม่ขี้เหล่และไม่สวยมาก เป็นต้น นี่ก็เพราะวิบากของการรักษาศีลพอประมาณ)
ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลบางคนในโลกนี้ ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานมีประมาณยิ่ง
 ทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยศีลมีประมาณยิ่ง ไม่เจริญบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยภาวนาเลย เมื่อตายไป 
เขาย่อมเข้าถึงสวรรค์(ชั้นใดชั้นหนึ่ง) ๑ คือจาตุมหาราชิกา และเขาย่อมมีอำนาจเหนือพวกเทวดาเหล่าจาตุมหาราชิกาโดยฐานะ ๑๐ ประการ 
คือ อายุทิพย์ วรรณทิพย์ สุขทิพย์ ยศทิพย์ อธิปไตยทิพย์ รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ โผฏฐัพพะทิพย์(สัมผัสที่เป็นทิพย์ )
เขาย่อมเข้าถึงสวรรค์ชั้น๒ คือดาวดึงส์ และเขาย่อมมีอำนาจเหนือพวกเทวดาเหล่าดาวดึงส์โดยฐานะ ๑๐ ประการ
 คือ อายุทิพย์ วรรณะทิพย์ สุขทิพย์ ยศทิพย์ อธิปไตยทิพย์ รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ โผฏฐัพพะทิพย์(สัมผัสที่เป็นทิพย์ )
เขาย่อมเข้าถึงสวรรค์ชั้น๓ คือยามา. และเขาย่อมมีอำนาจเหนือพวกเทวดาเหล่ายามาโดยฐานะ ๑๐ ประการ
 คือ อายุทิพย์ วรรณะทิพย์ สุขทิพย์ ยศทิพย์ อธิปไตยทิพย์ รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ โผฏฐัพพะทิพย์(สัมผัสที่เป็นทิพย์ )
เขาย่อมเข้าถึงสวรรค์ชั้น๔ คือดุสิต. และเขาย่อมมีอำนาจเหนือพวกเทวดาเหล่าดุสิตโดยฐานะ ๑๐ ประการ
 คือ อายุทิพย์ วรรณะทิพย์ สุขทิพย์ ยศทิพย์ อธิปไตยทิพย์ รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ โผฏฐัพพะทิพย์(สัมผัสที่เป็นทิพย์ )
เขาย่อมเข้าถึงสวรรค์ชั้น๕ คือนิมมานรดี. และเขาย่อมมีอำนาจเหนือพวกเทวดาเหล่านิมมานรดีโดยฐานะ ๑๐ ประการ 
คือ อายุทิพย์ วรรณะทิพย์ สุขทิพย์ ยศทิพย์ อธิปไตยทิพย์ รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ โผฏฐัพพะทิพย์(สัมผัสที่เป็นทิพย์ )
เขาย่อมเข้าถึงสวรรค์ชั้น๖ คือปรนิมมิตวสวัตตี. และเขาย่อมมีอำนาจเหนือพวกเทวดาเหล่าปรนิมมิตวสวัตตี โดยฐานะ ๑๐ ประการ 
คือ อายุทิพย์ วรรณะทิพย์ สุขทิพย์ ยศทิพย์ อธิปไตยทิพย์ รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่นทิพย์ รสทิพย์ โผฏฐัพพะทิพย์(สัมผัสที่เป็นทิพย์ )
(และเมื่อหมดอายุไข ตาย(จุติ)จากความเป็นเทวดา ถ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ เขาย่อมเป็นผู้มีความไม่ลำบากในเรื่องเกี่ยวกับพวก อาหาร
 ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม โภคทรัพย์ เงินทอง เป็นต้น ถ้าพูดภาษาชาวบ้านเราก็คือ ไม่จน ไม่ปานกลาง แต่มีมากมายมหาศาลเลย นี่ก็เพราะวิบากของการให้ทานมีประมาณยิ่ง
และทางด้านร่างกาย ย่อมสมบูรณ์ ย่อมสมส่วนทุกประการ ถ้าเป็นชายก็หล่อมากหล่อยิ่งนัก ถ้าเป็นหญิงก็สวยก็งามมากยิ่งนัก)
ส่วนมาก เราจะเห็นหรือรู้ได้เลยว่า คนที่มีหน้าตาไม่ดี มีมากกว่า คนที่มีหน้าตาดี 
ก็เพราะมนุษย์ส่วนมาก ไม่มีศีลไม่มีธรรม 
คิดจะสร้างบาปด้วยกายก็ทำ คือ ฆ่า ลัก ข่มขืนกรรมสิทธ์ของผู้อื่น(คือพ่อแม่) 
คิดจะสร้างบาปด้วยวาจาก็พูด คือ พูดโกหก พูดยุให้คนแตกกันทะเลาะกัน พูดคำหยาบเสียดแทงทำร้ายจิตใจผู้อื่น 
พูดเพ้อเจ้อมั่วไร่สาระไม่มีประโยชน์ทำให้คนอื่นเสียเวลาฟัง พูดคำที่ไร้ประโยชน์ได้ทั้งวัน เป็นต้น
คิดจะสร้างบาปด้วยใจก็ทำ คือ ละโมบโลภมากอยากจะขโมยของๆผู้อื่น อาฆาตพยาบาทจองเวรผู้อื่น มิจฉาทิฏฐิเห็นธรรมผิดเข้าใจธรรมที่ผิดประพฤติสิ่งที่ผิดต่อธรรม
ส่วนมาก เราจะเห็นหรือรู้ได้เลยว่า คนจนนั้น มีมากกว่า คนรวย
ก็เพราะมนุษย์ส่วนมาก มีความตระหนี่ไม่ชอบให้ทาน เห็นแก่ตัวไม่อยากให้ทานเอื้อเฟือเผื่อแผ่ใคร เน้นเอาอย่างเดียวเน้นรับอย่างเดียว ไม่เน้นให้ไม่เน้นสละออกไปเพื่อทาน
ส่วนมาก เราจะเห็น คนโง่ไร้ปัญญา มีมากกว่า คนที่ฉลาดมีปัญญา
ก็เพราะมนุษย์ส่วนมาก มีความความเกียจคร้านไม่สนใจใฝ่ศึกหาความรู้ทั้งจากการอ่านและการฟังและการถาม 
ไม่กระตือรือร้นในการที่จะอ่านและการฟังและการถาม กับทั้งไม่ชอบบอกความรู้ที่ตนมีให้คนอื่นได้รู้ตาม 
และยังมีกรรมที่ ไปขัดขวางผู้อื่นด้วยกายด้วยวาจาไม่ให้เขาได้ศึกษาหาความรู้ ทางกาย 
 เช่น พวกโจรใต้ไปเผาโรงเรียนไม่ให้เด็กๆได้เรียนหนังสือเลย หรือไปยิงครู ยิงผู้ที่มีหน้าที่ให้ความรู้
ทางวาจา เช่น ไปพูดเยาะเย้ยเพื่อนที่ทำแบบฝึกหัดผิด หรือพูดเยาะเย้ยเพื่อนที่สอบตก
 จนเขาหมดกำลังใจ ถอดใจ ขอยอมโง่ไม่เรียนแล้วลาออกไปเลย ทำให้เขาไม่ได้พัฒนาให้มีความรู้เลย เป็นต้น 
ดังเราจะเห็นส่วนมาก เรามักจะพูดให้เพื่อนว่า ไอ้โง่ ไอ้ปรึก ไอ้ความรู้ห่างอึง เจตนาเหยียดหยามหรือไม่ก็ตาม
 พอเข้าหูเพื่อนแล้ว เพื่อนเขาท่อใจเศร้าใจนั่นแหละ เป็นกรรมแล้ว เมือมีกรรมก็จะมีวิบาก(คือผล)ของการพูดไม่ดี ตามให้ผล
 บางที่อาจให้ผลในชาตินี้เลย หรือให้ผลในชาติหน้า หรือให้ผลในชาติถัดๆไป นี้คือหลักการหรือเงือนไขในการให้ผลของกรรม จะมีแค่ ๓ เงือนไขนี้
ดังนั้น จงพูดแต่วาจาที่ดี ทำแต่สิ่งที่ดี 
ดังนั้นอย่าลืมด้านกุศล 3 นี้เด็ดขาด ทาน ศีล ภาวนา 
จงทำทานไปเถิด บุญที่เกิดจากการให้ทาน ย่อมเกิดขึ้นแน่นอน แต่มันจะให้ผลใน๓ข้อนี้
๑ เวทนียกรรม ให้ผลในปัจจุบันแบบทันตาเห็นเลย(ให้ผลในชาตินี้)
๒ อุปปัชชเวทนียกรรม ให้ผลในภพชาติหน้า
๓ อปรปริยายเวทนียกรรม ให้ผลในภพชาติถัดๆต่อ ๆ ไป
บุญจากให้ทาน บุญจากการรักษาศีล และบุญจากการภาวนา มีส่วนให้ผลทั้งในปัจจุบันและภพในอนาคต
ผู้ที่ทำทานแล้ว ผลแห่งทานให้ผลสนองคืนในชาตินี้ทันตาเห็นเลย ถ้าสิ่งนำไปทานคือพวกอาหาร เช่นก้อนข้าวที่เราใส่บาตให้พระทุกวัน
 คือผิวพรรณเราจะดีขึ้นสว่างขึ้น ส่วนมากเกิดจากการให้ทานกับพระอริยะเจ้า คือ พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์ 
ท่านเหล่านี้ถ้าเป็นพระก็มุ่งภาวนาตัดกิเลสอย่างเดียว ไม่มีเพลิดเพลินจมไปกับเรื่องทางโลกหรอก
ส่วนมากท่านจะบำเพ็ญภาวนาอยู่ในป่าในเขา
เหมือนหลวงปู่มั่น หลวงปู่ขาว หลวงพ่อชา เป็นต้น
การรักษาศีลก็เช่นเดียวกัน บุญที่เกิดจากการรักษาศีลก็ให้ผลในเงื่อนไข ๓ ข้อดังกล่าวเช่นกัน
บางคนหน้าตาไม่ค่อยดีลองรักษาศีล จิตใจข้างในมันก็พลอยดีบริสุทธิ์ไปด้วย มันก็ส่งผลออกมาโชว์ภายนอกคือรูปร่างหน้าตาผิวพรรณสว่างดีขึ้น 
เป่งปรั่งมีน้ำมีนวล มีสง่าราศี, มีผิวพรรณผ่องใส อย่างน่าอัศจรรย์
อันนี้คือบุญมีส่วนในการให้ผลในปัจจุบัน และจะให้ผลในชาติหน้าอีก ไม่ใช่ให้ผลในชาตินี้แล้วจบ
แต่ว่าชาตินี้อาจจะไม่พลิกแบบว่า หน้าแบบตุ๊กกี้หรือหน้าแบบหม่ำ พลิกไปเป็น หน้าสวยแบบนางเอกละคร
 หรือพระเอกละครที่หน้าหล่อๆนะ ถ้าหวังแบบนี้ระวังจะหมดศรัทธาเด้อ เพราะมันเปลี่ยนไปขนาดนั้นไม่ได้ 
แต่ว่า จะรู้สึกในปัจจุบันได้เองว่า ผิวหน้าผิวกายเปลี่ยนไปในทางดีขึ้น ผิวพรรณเปลี่ยนไปในทางดีขึ้น และสังเกตดูว่า
 จะมีคนอื่นมาทักว่าหน้าตาผิวพรรณเปลี่ยนไปในทางดี อันนี้คือชาติปัจจุบันที่จะประจักษ์กับอานิสงค์ของศีล ส่วนชาติหน้าก็จะสวยแน่นอนหรือหล่อแน่นอนตามที่พระพุทธเจ้าตรัสรับรองไว้
"บุคคลที่รักษาศีลชื่อว่า เป็นผู้มีอภัยทาน ผู้ที่มีอภัยทานย่อมไม่มักโกธร เหมือนนาง สิริมหามายา 
ที่เป็นผู้งดงามมากเพราะเป็นผู้มีศีล๕บริสุทธิ์มาแต่เดิมแล้ว" อันนี้คือธรรมะที่อนุโลมอรรถ ถ้าไปค้นในพระไตรปิฎกจะไม่เจออักษรนี้
ว่าด้วยการภาวนา (สมถะและวิปัสสนา)
การภาวนา (หรือคำว่า "ภาวนา" มาจากภาษาบาลี ซึ่งเมื่อแปลเป็นไทย จะมีความหมายว่า "พัฒนา") 
เมื่อนำคำว่า"ภาวนา"มารวมกับคำว่า "จิต" ก็จะได้คำใหม่ออกมาว่า "จิตตะภาวนา" 
ซึ่งแปลว่า พัฒนาจิต,อบรมจิตให้สูงขึ้น, ฝึกจิตให้อยู่เหนือกิเลส,เป็นต้น)
เรามักจะได้ยินพระท่านเทศว่า "วันนี้จะมาสอนเรื่องการ"เจริญจิตภาวนา" ความหมายท่านก็คือมาพัฒนา
 ยกระดับจิตหรืออบรมจิตให้สูงขึ้น ให้อยู่เหนือกิเลส จนหลุดพ้นจากกิเลสที่เป็นเหตุทำใจให้เศร้าหมองเป็นทุกข์ นั้นเอง
โดยการรู้สภาวะอารมณ์ที่เกิดจาก ๖ ช่องทางนี้ แล้วทำยังไงจึงจะไม่มีทุกข์มาก หรือเมื่อทุกข์เกิดขึ้นแล้วจะทำยังไงกับมัน
6 ทางนี้ก็คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
๑.เมื่อตาได้เห็นรูปภาพต่างๆทั้งหลายแล้ว จะทำอย่างไร ใจจึงจะไม่มีความทุกข์เพราะการเห็น .จึงจะไม่ผิดศีลเพราะการเห็น..! 
เช่น เราเห็นแฟนเราเดินควงแขนไปกับคนอื่น แล้วเกิดความโกธรทุกข์ร้อนอกร้อนใจขึ้นมา อยากจะไปฆ่าให้ตายทั้งสองคน
เราก็เพียงแค่สักแต่ว่าเห็น และมีขันติอดทนสังเกต ดูอารมณ์ทางใจที่เป็นทุกข์ดูความคิดปรุงแต่งต่างๆนาๆ กูจะฆ่าพวกมึงสองคนให้ตาย เสียเวลาที่กูไว้ใจ เป็นต้น
เราจะเห็นเลยว่าความโกธรเป็นอีกสิ่งหนึ่ง ไม่ใช่จิต ไม่ใช่เรา แต่เป็นสิ่งที่ถูกเรารู้ถูกเราดู อยู่ห่างๆ 
แม้แต่ความคิดเราก็จะเห็นเลยว่า มันไม่ใช่เรา มันเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผ่านมาเหมือนสายน้ำแล้วก็ผ่านไป 
เราจะเห็นเลยว่ามันเกิดขึ้นมาชั่วคราวแล้วหายไป ความกังวนก็ไม่ใช่เรา ความน้อยใจก็ไม่ใช่เรา 
เราจะเห็นเลยว่ามันเป็นคนละอันกันกับเรา 
๒.เมื่อหูได้ยินเสียงต่างๆทั้งหลายแล้ว จะทำอย่างไร ใจจึงจะไม่ความทุกข์เพราะเหตุว่าได้ยินเสียง ..!
เช่น เสียงเขาด่าว่าให้เรา ใจมีความโกธรเกิดขึ้น เราก็เพียงแค่สังเกตเข้าไปที่ใจเลย จะเห็นเลยว่า ความโกธรไม่ใช่เรา ความหงุดหงิดไม่ใช่เรา 
ความโกธรเป็นอีกสิ่งหนึ่ง คนละอันกับเรา มันเกิดขึ้นมาเพราะผัสสะไม่ใช่เราเป็นคนโกธร
๓.เมื่อจมูกได้รู้กลิ่นต่างๆทั้งหลายแล้ว จะทำอย่างไร ใจจึงจะไม่มีความทุกข์เพราะได้รู้กลิ่น ..!
๔.เมื่อลิ้นได้รับรู้รสชาติต่างๆทั้งหลายแล้ว จะทำอย่างไร ใจจึงจะไม่มีความทุกข์เพราะได้รู้รส ..!
๕.เมื่อผิวกายถูกต้องสัมผัสสิ่งต่างๆทั้งหลายแล้ว จะทำอย่างไร ใจจึงจะไม่มีความทุกข์ เพราะเหตุว่าถูกต้องกับสัมผัสทางผิวกายทั้งหลาย ..!
และเมื่อใจถูกต้องกับความทุกข์แล้ว ทำอย่างไร ทุกข์จึงจะเคลื่อนหายไปจากใจได้ไว ทุกข์จึงจะแปรปรวนดับหายไปอย่างไว ..?
"ผมจะไม่ตอบว่า ต้องภาวนาทำเหมือนผมนะ ต้องปฏิบัติเหมือนผมนะ ทุกข์จึงจะดับออกไปจากอกจากใจได้ไว วิธีอื่นอื่นอย่าไปทำ" 
ไม่เลย..ผมจะไม่ตอบแบบนี้
 เพราะอะไร ก็เพราะแต่ละคนนั้นมีจริตนิสัยหรืออุปนิสัยวาสนาบารมีไม่เหมือนกัน วิธีภาวนาจึงต้องต่างกันออกไปตามความถนัดของจิต
สำหรับผมกรรมฐานที่ถนัดกับจิต ก็คือการ กำหนดรู้เวทนา รู้สุข รู้ทุกข์ ที่มันขยันมาให้รู้ขยันมาให้ดู แล้วทุกข์มันก็ค่อยๆแปรปรวนหายไป กลายเป็นความว่างให้รู้แทน 
จากนั้นความว่างก็หายไป สลับกันไปสลับกันมาไม่แน่ไม่นอนของมัน สุขก็ขยันมาให้รู้ขยันมาให้ดู แล้วสุขมันก็ค่อยๆแปรปรวนหายไป กลายเป็นความว่างให้รู้แทน 
จากนั้นความว่างก็หายไป สลับกันไปสลับกันมาไม่แน่ไม่นอนของมัน ก็เท่านี้แหละครับง่ายๆ แต่เมื่อภาวนาไปเรื่อยๆจะมีความเข้าใจถูกต้องว่า
มันกับเราคนละอันกัน ความทุกข์ทางกายเป็นสิ่งที่ถูกรู้ ส่วนเราเป็นจิตผู้รู้ อยู่คนละฝั่งกับมันเลย
มันกับเราคนละอันกัน ความสุขทางกายเป็นสิ่งที่ถูกรู้ ส่วนเราเป็นจิตผู้รู้ อยู่คนละฝั่งกับมันเลย
มันกับเราคนละอันกัน ความสุขที่มาให้เห็นทางใจ ล้วนเป็นสิ่งที่ถูกจิตรู้ ส่วนเราเป็นจิตผู้รู้ อยู่คนละฝั่งกับมันเลย
มันกับเราคนละอันกัน ความทุกข์ที่มาให้เห็นทางใจ ล้วนเป็นสิ่งที่ถูกรู้ ส่วนเราเป็นจิตผู้รู้หรือผู้เห็น อยู่คนละฝั่งกับมันเลย
ทั้งสุขและทุกข์ถ้าจะเปรียบเทียบ มันก็เหมือนงูเห่าตัวหนึ่งนั่นแหละ
ส่วนห่างคือสุข ส่วนหัวคือทุกข์
ถ้าจิตไปยึด( สิ่งที่ถูกรู้ คือ ความสุขว่าเป็นจิตเสียแล้ว เขาย่อมไม่หลุดพ้นไปจากตัวงูทั้งตัวได้
ถ้าจิตไปยึด(สิ่งที่ถูกรู้ คือ ความทุกข์ว่าเป็นจิตเสียแล้วเขาย่อมไม่หลุดพ้นจากตัวงูทั้งตัวได้
ทั้งสุขและทุกข์ถ้าจะเปรียบเทียบ มันก็เหมือนงูเห่าตัวหนึ่งนั่นแหละ
ได้ยินเสียงเขาด่า เขานินทา มีความทุกข์คับแค้นเกิดขึ้นมาให้รู้ แต่เขากลับไปยึดความทุกข์ ซึ่งทั้งๆที่ความทุกข์มันไม่ใช่อันเดียวกันกับจิตเลย 
ผู้ที่ไปยึด ..โง่ฉิบหาย..เลยวะ..โง่ระดับมหาโง่.. (ซึ่งผมว่าให้ตนเอง แม้ผมเองตอนที่ยังไม่มีใครสอนภาวนา ก็ยึดหมดทั้งสุขทั้งทุกข์ว่าคืออันเดียวกันกับเรา ว่าคือเรา
 แต่เมื่อได้ฟังธรรมะสอนเจริญจิตภาวนาของจริงซึ่งอยู่ใน แผ่นนี้โฟรเดอรที่ 5 และอยู่ในแผ่นที่ ๒ ทั้งหมด จึงหายโง่ไปเปราะหนึ่ง :) )
ถ้าจิตเราอยู่ใต้กิเลส ความทุกข์เพราะคำด่าเพราะคำนินทาก็จะเกิดขึ้น แต่เมื่อเรารู้มัน มันจะอยู่เหนือเราไม่ได้
ส่วนผู้ใดอบรมจิตให้พยามยามอยู่เหนือกิเลสอยู่เหนือความสุขเหนือความทุกข์ ต่อไปความทุกข์ก็จะสั้นลงๆเรื่อยๆ จนไม่มี
แม้รถสุขมาก็ไม่เพลินหลงเข้าไปนั่ง จนมันขับหนีไปเอง เพราะเราไม่ขึ้นนั่นเอง
แม้รถทุกข์มาก็ไม่เพลิดเพลินหลงเข้าไปนั่ง จนมันขับหนีไปเอง เพราะเราไม่ขึ้นนั่นเอง
อันนี้คืออุปมาให้เห็นสภาวะทุกข์ สภาวะสุข ซึ่งไม่ใช่เรา แต่เป็นสิ่งที่ถูกเรารู้
ฉะนั้น สภาวะอารมณ์ใดๆก็ตามที่เป็นสุขหรือเป็นทุกข์ เมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้ว เราต้องมีสติกำหนดรู้มัน โดยการทำในใจว่า "มันเป็นสิ่งที่ถูกรู้ถูกดู"
อารมณ์เป็นสุข มันเป็นสิ่งที่ถูกจิตดูถูกจิตรู้
อารมณ์ที่เป็นทุกข์ มันก็เป็นสิ่งที่ถูกจิตดูถูกจิตรู้
อารมณ์ทั้งหลายทั้งปวงที่จะมาให้รู้ในอนาคตก็ไม่เที่ยง แม้อารมณ์ทั้งหลายทั้งปวงที่ปรากฏให้รู้ ณ ปัจจุบันก็ไม่เที่ยง
ผลของการภาวนาได้ระยะหนึ่ง จะเห็นผลทางรูปธรรมและนามธรรม 
1. ทางรูปธรรม คือผิวกายผิวพรรณและผิวหน้าจะดีขึ้น สดใสขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ 
เพราะเลือดฝาดมันไหลมาล่อเลี้ยงดี จึงทำให้หน้าตาผิวพรรณผ่องใสสว่างเป็นธรรมมาชาติ นี่ก็เพราะด้วยอำนาจของสมาธิภาวนานั้นเอง 
สมาธิมี2ชนิด 1. สมาธิแบบสงบอยู่ในอารมณ์อันเดียว 2. สมาธิแบบตั้งมั่นเป็นผู้รู้หรือเป็นผู้ดูอารมณ์ต่างๆ 
ซึ่งสมาธิแบบที่สองนี่แหละที่คนส่วนมากสามารถทำให้เกิดขึ้นได้
2 ส่วนทางนามธรรม จิตจะพบความสุขชนิดหนึ่งที่ไม่เคยเจอในชีวิตมาก่อน และอยากจะให้คนอื่นพบความสุขชนิดนี้มาก
 จะเห็นคุณของพระศาสนามาก ที่มีการสอนภาวนาให้เห็นความไม่เที่ยงทางใจ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จนหลุดออกจากทุกข์ จนทุกข์หลุดออกจากใจ 
และนอกจากนี้การภาวนายังมีส่วนให้จิตมีสติปัญญาเกิดขึ้นจิตฉลาดกว่าเดิมนั่นเอง
และเมื่อเราเจริญจิตภาวนาแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้า 
จิตจะบรรลุ ๔ โลกุตรธรรม สี่ขั้นนี้
จิตจะบรรลุขั้นที่๑ เป็นจิตแบบโสดาบัน (เราจะกลายเป็นบุคคลที่ รอดพ้นจากอบายภูมิ๔ได้อย่างถาวร คือพ้นแล้วจากการที่ต้องไปเป็นเปตร พ้นแล้วจากการที่ต้องไปเป็นเดรัจฉาน พ้นแล้วจากการที่ต้องไปเป็นอสูรกาย ภพที่จะต้องเกิดก็จะมีแค่ สวรรค์ และโลกมนุษย์ เท่านั้น ก็ถือว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จทางจิตในขั้นต้น รอดพ้นจากขุมนรกอบายได้อย่างถาวร ไม่มีสิทธิไปปฏิสนธิในนรก ไปเกิดในนรกไม่ได้เลย แม้เปตร เดรัจฉาน อสูร ก็ในทำเดียวกันไม่มีสิทธ์ตีตั๋วไป)
จิตจะบรรลุขั้นที่๒ เป็นจิตแบบกสกิทาคามี (รอดพ้นจาก อบายภูมิ๔ เหมือนกัน ภพที่เกิด เกิดในเทวาโลก และมนุษย์โลก เท่านั้น
จิตจะบรรลุขั้นที่๓ เป็นจิตแบบอนาคามี (รอดพ้นจาก อบายภูมิ ๔ เหมือนกัน ภพที่เกิด เกิดในพรมโลกเท่านั้น )
จิตจะบรรลุขั้นที่๔ เป็นจิตแบบอรหันต์ ( รอดพ้นจาก อบายภูมิ ๔ เหมือนกัน และกระผมขอไม่อธิบาย สภาวะของอรหันต์ สภาวะของนิพพาน เพราะกลัวอธิบายผิด อธิบายผิดแล้วเดี๋ยวคนจะไม่อยากบรรลุอรหันต์ ไม่อยากปฏิบัติเพื่อหลุดพ้นจากทุกข์ เพราะคิดว่า พระอรหันต์ท่านตายแล้วสูญ นิพพานแล้วสุญ ทั้งๆที่พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสไว้อย่างนั้นเลย
นิพพาน เป็นบรมสุข เป็นความที่ทุกข์ดับไป ต่างหาก


ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นไปแห่งราคะ ความสิ้นไปแห่งโทสะ ความสิ้นไปแห่งโมหะ ของภิกษุนั้น 
นี้เราเรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ 
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อนุปาทิเสสนิพพานธาตุเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์ ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ปลงภาระลงได้แล้ว มีประโยชน์ของตนอันบรรลุแล้ว มีสังโยชน์ในภพสิ้นรอบแล้ว หลุดพ้นแล้วเพราะรู้โดยชอบ เวทนาทั้งปวงในอัตภาพนี้แหละของภิกษุนั้นเป็นธรรมชาติอันกิเลสทั้งหลายมีตัณหาเป็นต้นให้เพลิดเพลิน มิได้แล้ว จักเย็น(มรณะภาพ)
ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เราเรียกว่า อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้แล
(ธาตุสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๕/๒๒๒/๑๙๒)
นิพพานธาตุ ๒
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนแม่น้ำบางสายในโลกที่ไหลไป ย่อมไปรวมยังมหาสมุทร และสายฝนยังตกลงมาจากอากาศ ความพร่องหรือความเต็มของมหาสมุทรย่อมไม่ปรากฏเพราะเหตุนั้น ภิกษุจำนวนมากก็เหมือนกัน ถ้าแม้ยังปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ความพร่องหรือความเต็มของนิพพานธาตุย่อมไม่ปรากฏ เพราะเหตุนั้น แม้นี้ก็เป็นความอัศจรรย์
(พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๗/๔๖๑/๑๘๔)
นิพพานก็มีความหมายดังที่พระพุทธเจ้าตรัสอย่างนี้แล
และอยากฝากไว้
การภาวนาทำได้ทุกเวลาไม่ขึ้นอยู่กับกาลกับเวลา เวลาใดก็ได้ที่เราสามารถมีสติรู้กายมีสติรู้ใจตนเองได้ เวลานั้นแหละคือเวลาภาวนา ยกเว้นตอนขับรถ ตอนฟังเสียงครูสอนหนังสือ
และในระยะเวลาที่เป็นมนุษย์ที่เหลืออยู่นี้ เราควรจะเปลี่ยนจุดหมายทางใจใหม่เสีย จากที่คิดว่า 
จะใช้ชีวิตนี้ทั้งชีวิต ทำงานหาเงินหาทองมาใช้เลี้ยงชีพและครอบครัว และรวบรวมสะสมไว้มากๆ แล้วก็ทำพินัยกรรมแบ่งโภคทรัพย์ ให้ลูกหลาน
 เมื่อยามสิ้นลมหายใจแล้วก็ให้ตกเป็นของลูกของหลานไป ส่วนเราก็ตายไปแบบ ขาดทานศีลภาวนา มันคุ้มหรือไม่
ที่เราไม่แสวงหาประโยชน์ภายในของตนเลย ไม่คุ้มเลย เกิดมาทำงานเหนื่อยแทบเลือดตากระเด็นเพื่อแลกกับโภคทรัพย์ 
จนชีวิตดำเนินมาถึงบั้นปลาย หนังก็เหี่ยว ฟังธรรมะก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง เงอะๆงะๆ พึ่งจะหวนมาหา ทานศีลภาวนา ผมว่าไม่คุ้มเท่าไร่เลยฮะ
ทางที่ดีถ้ายังไม่มีพันธะมาก แนะนำควรสละเรือนสละหน้าที่การงานออกบวชเสีย ในแต่ละวันจะได้มีเวลาใช้ภาวนามาก 
และเมื่อบวชแล้วอย่าอยู่จำวัดที่วัดบ้าน 
เพราะวัดบ้านกิจที่ไม่ใช่การภาวนาเยอะมาก ซึ่งเสียเวลาอันมีค่ามหาศาลมากในการภาวนา 
ควรบวชแล้วไปอยู่วัดป่าที่เงียบๆที่ท่านสอนภาวนา สอนเดินจรงกรม ในแนวทางเหมือนหลวงปู่มั่นสอน
หรือหากยึดการงานมาก ออกบวชไม่ได้ ก็ควรจะภาวนาควบคู่ไปด้วยกับการงานในชีวิต 
อย่าได้เสียทีที่ได้เกิดมาเจอพุทธศาสนา เจอวิธีการเจริญวิปัสสนาภาวนาของบุรุษที่รู้แจ้งทุกสิ่งทุกอย่างคือพระพุทธเจ้า
พระองค์รู้ด้วยว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่พระองค์ได้รู้ด้วยพระสัพพัญญูตะญาญ(ญาญรู้สิ่งทั้งปวงรูุ้ทุกเรื่องรู้ทุกอย่าง) อะไรที่มีประโยชน์ต่อมนุษย์ที่สุด มนุษย์ควรจะตักเอาอะไรในขณะที่เกิดมา
พวกเราคือพวก(ไม่มีตาคือตาบอด ไม่มีสัพพัญญูตญาญเหมือนท่าน ไม่รู้เลยว่าได้เกิดเป็นมนุษย์แล้วควรจะคว้าเอาอะไรที่เป็นประโยชน์ที่สุด
แต่ถ้าพวกเรามีตาคือมีสัพพัญญูตญาญ รู้ทุกอย่าง เราก็จะเลือกความพ้นทุกข์คือนิพพานอย่างแน่นอน เพราะเห็นว่ามันมีประโยชน์ที่สุด
แต่ว่าตอนนี้ก็มีผู้บอกทางที่เป็นประโยชน์ที่สูงสุดแล้วไม่ใช่หรอ ทางที่ปฏิบัติให้เข้าถึงนิพพาน โดยปฏิบัติตามคำสอนท่าน
ทำไมเราต้องไม่อยากได้ประโยชน์ที่แท้จริงด้วยนะ แต่กลับไปถือเอาแต่ประโยชน์ทางโลกอย่างท่าเดียว เหมือนคนมีตาเดียว
ประโยชน์ที่แท้จริงมีอยู่3ข้อ
1 เอาตัวเองให้บรรลุธรรมก่อน(ใน4ขั้น โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี อรหันต์)
2 ปราถนาเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปในอนาคตเพื่อที่จะช่วยชี้ธรรมให้สรรพสัตว์ทั้งหลายให้หลุดออกจากทุกข์
3 ปราถนาเป็นพระปัจเจก คือบรรลุธรรมที่สิ้นทุกข์เอง
ฉะนั้น
จงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้ ปฏิบัติภาวนาทางจิตควบคู่ไปทุกวันไปจนตายนะ
ผู้ใดมีศรัทธาในพระพุทธศาสนาเชื่อคำสอนพระองค์อยู่แล้ว ไม่ต้องอ่านหัวข้อข้างล่างนี้ต่อไปนี้ก็ได้นะครับ
พระพุทธเจ้ารู้จริงหรือ
อยากจะยกหลังฐานมาประกอบว่าพระพุทธเจ้ามีจริง 
เพราะคนสมัยนี้ฉลาดมาก ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ถ้าขาดหลักฐาน
ขอให้อ่านให้จบก็แล้วกัน
ขอยกเอาวิทยาศาสตร์มาพิสูทธิคำสอนนะครับ สิ่งที่พระพุทธเจ้ารู้ก่อนวิทยาศาสตร์ก็คือ จะขอยกแค่ 2 เรื่อง 
คือเรื่องภายในกับเรื่องภายนอก
1.เรื่องภายใน คือเรื่องลำดับการเกิดเป็นมนุษย์ ตั้งแต่มีวิญญาณมาปฏิสนธิ จนมีการเจริญเติบโตขึ้น .....ปฏิสนธิ หมายถึงการเกิดขึ้นของมนุษย์และสัตว์
 แต่ในทางพุทธศาสนา มีคติที่แตกต่างไปจากวิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะเรื่องการตายแล้วเกิด
องค์ประกอบในการเกิดมนุษย์
ใน มหาตัณหาสังขยสูตร พระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสถึงการที่มนุษย์ได้ก่อกำเนิดขึ้นในครรภ์มารดาว่า ต้องมีองค์ประกอบ 3 ประการ คือ
1 . มาตา อุตุนี โหติ มารดามีระดู
2 . มาตาปีตโร สนฺนิปติตา โหนฺติ มารดาบิดาอยู่ร่วมกัน
3 . คนฺธพฺโพ ปจฺจุปฎฺฐิโต โหติ มีสัตว์มาเกิด
(ม . มู 12 / 452 / 487)
"ในสัตว์โลกนี้ มารดาบิดาอยู่ร่วมกัน มารดามีระดู แต่คันธัพพะยังไม่ปรากฏ ความเกิดแห่งทารก ก็ยังไม่มี
 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อใดมารดาบิดาอยู่ร่วมกันด้วย(ก็คือร่วมเพศกัน) มารดามีระดูด้วย(ก็คือเป็นประจำเดือนแล้วมีไข่สุกแล้วด้วย)
 คันธัพพะก็ปรากฏด้วย (ก็คือจิตวิญญาณจากภพอื่นมาสิง*กลละ) เพราะความประชุมพร้อมแห่งเหตุปัจจัย 3 ประการอย่างนี้ ความเกิดแห่งทารกจึงมี"
และสูตรนี้ [๒๓๕] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ภูเขาอินทะกูฏ 
เขตกรุงราชคฤห์ ครั้งนั้น อินทกยักษ์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ แล้วได้กราบทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า
 “ ผู้รู้ทั้งหลายกล่าวว่า รูป(ร่างกาย) ไม่ใช่ ชีวะ(จิต)
 สัตว์นี้จะมีร่างกายนี้ได้อย่างไรหนอ
 กระดูกและก้อนเนื้อมาจากไหน
 สัตว์นี้จะอยู่ในครรภ์ได้อย่างไร”
 {๘๐๓} พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
 รูปนี้เป็นกลละก่อน*
 จากกลละเกิดเป็นอัพพุทะ*
 จากอัพพุทะเกิดเป็นเปสิ (ชิ้นเนื้อเล็ก)
 จากเปสิเกิดเป็นฆนะ (เป็นก้อน)
 จากฆนะเกิดเป็นปุ่ม ๕ ปุ่ม ต่อจากนั้นผมขนและเล็บจึงเกิดขึ้น มารดาของสัตว์ผู้อยู่ในครรภ์นั้น
 บริโภคข้าวน้ำโภชนาหารอย่างใด
 สัตว์ผู้อยู่ในครรภ์มารดานั้น
 ก็ยังอัตภาพให้เป็นไปในครรภ์
 ด้วยข้าวน้ำโภชนาหารอย่างนั้น
๑ กลละ หมายถึงรูปละเอียดมีลักษณะกลมใส ขนาดเท่าหยดน้ำมันที่ติดอยู่บนขนแกะซึ่งเหลือจากการสบัด ๓
 ครั้ง (สํ.ส.อ. ๑/๒๓๕/๒๘๔, สํ.ฏีกา ๑/๒๓๕/๓๒๖)
๒ อัพพุทะ หมายถึงรูปละเอียดที่เกิดถัดจากกลละนั้นไป ๗ วัน มีสีเหมือนน้ำล้างเนื้อ มีลักษณะเหมือนดีบุก
 เหลว (สํ.ส.อ. ๑/๒๓๕/๒๘๕, สํ.ฏีกา ๑/๒๓๕/๓๒๖)
๓ ปุ่ม ๕ ปุ่ม หมายถึงในสัปดาห์ที่ ๕ เกิดเป็นปุ่ม ๕ ปุ่ม คือ แขน ๒ เท้า ๒ ศีรษะ ๑ (สํ.ส.อ. ๑/๒๓๕/๒๘๕)
ถ้าเปรียบเทียบศัพท์ต่างยุค ไซโกทคงเทียบเท่ากับกลลรูป สำหรับคำว่า ‘กลละ’ นั้นบาลีว่าเป็นหยาดน้ำใสขนาดกระจิริด สมัยนั้นคนยังไม่เข้าใจเรื่องมาตราวัดเป็นหน่วยมิลลิเมตร 
 เลยต้องอาศัยวิธีสร้าง กลละเทียมๆขึ้นมาให้เห็นว่าขนาดเท่าไหน คือเอาขนสัตว์ที่ละเอียดมากๆอย่างขนจามรีในภูเขาหิมาลัยมาจุ่มน้ำมันงา 
จุ่มแล้วสลัดเจ็ดครั้ง น้ำมันงาเหลือติดขนจามรีอยู่แค่ไหนก็คือขนาดและลักษณะที่คล้ายคลึงกับกลละ มีคนทดลองสลัดน้ำมันงาจากขนจามรีเจ็ดครั้ง 
ก็ปรากฏว่าได้ขนาดเท่าไซโกทจริงๆ! คิดดูนะครับ คำว่า‘กลละ’ เป็นพุทธวจนที่สืบทอดกันมาหลายพันปี ไม่ใช่เพิ่งมีใครบัญญัติขึ้นตามเทคโนโลยีใหม่ 
แปลว่าพระพุทธองค์ท่านมีวิธีรู้ที่ไม่อาศัยเครื่องมือช่วยเหมือนสมัยเรา ซึ่งทุกวันนี้ความรู้ทางแพทย์ก็ยืนยันว่าท่านตรัสไว้ถูกต้องครบถ้วนทุกขั้นตอน”
ในเมื่อพระองค์รู้แจ้งรูปธรรมระดับจุลภาคด้วยใจ เรื่องอื่นเช่นการมาปฏิสนธิของวิญญาณ รวมทั้งการกำหนดขอบเขตการเริ่มภาวะแห่งชีวิตมนุษย์ 
พระองค์ก็น่าจะถูกด้วย และธรรมมะที่พระองค์ทรงสอนทั้งหมด เรื่องบุญบาป สวรรค์อบายนรก เปตรผี ก็คงจะถูกต้องด้วย“
2.เรืองภายนอก คือเรื่องภายนอกโลก พระองค์รู้ว่า ในจักรวาลนี้ มีดวงอาทิตย์และดวงจันทร์มากมาย เป็นแสนโกฏิจักรวาล (โกฏิหนี่งก็เท่ากับสิบหกล้าน)
ซึ่งพระองค์รู้ได้อย่างไร เพราะอินเดียในสมัยนั้นก็ยังไม่มีเทคโนโลยีที่จะสามารถสร้างยานอวกาศออกไปนอกโลกได้ 
แม้กล้องส่องดูดาวอย่างสมัยปัจจุบัน(กล้องอี-อีแอลที)ที่สามารถส่องไปดูนอกโลกได้ไกลมาก ดูกาแลกซี่ทางช้างเผือกได้ 
กล้องแบบนั้นก็คงไม่น่าจะมีในยุคสมัยพุทธกาล ส่วนผู้ที่มีศรัทธาในพระองค์ก็คงจะไม่สงสัย เพราะพระพุทธองค์มีสัพพัญญูตญาญรู้สิ่งทั้งปวง และในสมัยนั้นถ้าพระพุทธองค์พูดว่า โลกเป็นผู้เคลื่อนรอบดวงอาทิตย์ คนก็คงจะไม่เชื่อแต่จะหาว่าพระองค์เป็นบ้าไปเสียแล้ว “ก็เห็นๆอยู่ว่า ตอนเช้าดวงอาทิตย์ก็เคลื่อนขึ้นมา ตอนกลางวันดวงอาทิตย์ก็ตั้งฉากอยู่บนหัว ตอนเย็นดวงอาทิตย์ก็กำลังเคลื่อนตกดิน พระสมณะโคดมนี่พูดโกหกเพ้อเจ้อไปเสียแล้ว” ก็จะมีผลกระทบต่อพระธรรมคำสอน พระองค์นั้นเป็นมนุษย์ที่ฉลาดก็คงเห็นว่าควรกล่าวอนุโลมตามภาษายุคสมัยนั้น 
หนึ่งโลกธาตุในความหมายของพระองค์ ก็คือดวงอาทิตย์มันแผ่แสงรัศมีออกมาได้กว้างเท่าไร นั่นแหละเรียกว่า 1 โลกธาตุ 
 ซึ่งถ้าเทียบกับวิทยาศาสตร์แล้ว ก็คือ 1 กาแล็กซี่นั้นเอง 
ผมขอยกพระสูตรที่สืบทอดกันมาสองพันห้าร้อยกว่าปี มาให้อ่านนะครับ
จูฬนีสูตร จากหนังสือพระไตรปิฏก
ดูกรอานนท์ ถ้าอย่างนั้น เธอจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว ท่านพระอานนท์ทูลรับสนองพระผู้มีพระภาคแล้ว 
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกร อานนท์ จักรวาลหนึ่งมีกำหนดเท่ากับโอกาสที่พระจันทร์พระอาทิตย์โคจร ทั่วทิศ สว่างไสวรุ่งโรจน์ 
โลกมีอยู่พันจักรวาลก่อน ในโลกพันจักรวาลนั้น มีพระจันทร์ พันดวง มีอาทิตย์พันดวง มีขุนเขาสิเนรุพันหนึ่ง มีชมพูทวีปพันหนึ่ง มี อปรโคยานทวีปพันหนึ่ง 
มีอุตตรกุรุทวีปพันหนึ่ง มีปุพพวิเทหทวีปพันหนึ่ง มี มหาสมุทรสี่พัน มีท้าวมหาราชสี่พัน มีเทวโลกชั้นจาตุมหาราชิกาพันหนึ่ง มี เทวโลกชั้นดาวดึงส์พันหนึ่ง 
มีเทวโลกชั้นยามาพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นดุสิตพัน หนึ่ง มีเทวโลกชั้นนิมมานรดีพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นปรนิมมิตวสวัสตีพันหนึ่ง มี พรหมโลกพันหนึ่ง 
ดูกรอานนท์ นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างเล็กมีพันจักรวาล โลก คูณโดยส่วนพันแห่งโลกธาตุอย่างเล็ก ซึ่งมีพันจักรวาลนั้น นี้เรียกว่าโลกธาตุ อย่างกลางมีล้านจักรวาล
 โลกคูณโดยส่วนพันแห่งโลกธาตุ อย่างกลางมีล้าน จักรวาลนั้น นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล 
ดูกรอานนท์ ตถาคตมุ่งหมายอยู่ พึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาลให้รู้แจ้งได้ ด้วยเสียง หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่มุ่งหมาย ฯ
 อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระผู้มีพระภาคพึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่
ประมาณแสนโกฏิจักรวาล ให้รู้แจ้งด้วยพระสุรเสียง หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่ พระองค์ทรงมุ่งหมายอย่างไร ฯ
 พ. ดูกรอานนท์ พระตถาคตในโลกนี้ พึงแผ่รัศมีไปทั่วโลกธาตุอย่าง
ใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล เมื่อใด หมู่สัตว์พึงจำแสงสว่างนั้นได้ 
เมื่อนั้น พระตถาคตพึงเปล่งพระสุรเสียงให้สัตว์เหล่านั้นได้ยิน พระตถาคตพึงทำให้โลกธาตุ อย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาลให้รู้แจ้งได้ด้วยพระสุรเสียง 
หรือพึงทำให้รู้ แจ้งได้เท่าที่พระองค์ทรงมุ่งหมาย ด้วยอาการเช่นนี้แล ฯ
 เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสดังนี้แล้ว ท่านพระอานนท์ ได้กราบทูลว่า เป็นลาภของข้าพระองค์หนอ ข้าพระองค์ได้ดีแล้วหนอที่ข้าพระองค์มีพระศาสดาผู้มีฤทธิ์
 มีอานุภาพมากอย่างนี้ เมื่อท่านพระอานนท์กราบทูลอย่างนี้แล้ว ท่านพระอุทายีได้ กล่าวกะท่านพระอานนท์ว่า
 ดูกรอานนท์ ในข้อนี้ท่านจะได้ประโยชน์อะไร ถ้า ศาสดาของท่านมีฤทธิ์ มีอานุภาพมากอย่างนี้ เมื่อท่านพระอุทายีกล่าวอย่างนี้ พระผู้มี-
พระภาคได้ตรัสกะท่านพระอุทายีว่า ดูกรอุทายี เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ ถ้าอานนท์
ยังไม่หมดราคะเช่นนี้ พึงทำกาละไป เธอพึงเป็นเจ้าแห่งเทวดาในหมู่เทวดา ๗ ครั้ง
 พึงเป็นเจ้าจักรพรรดิในชมพูทวีปนี้แหละ ๗ ครั้ง เพราะจิตที่เลื่อมใสนั้น ดูกรอุทายี ก็แต่ว่าอานนท์จักปรินิพพานในอัตภาพนี้เอง ฯ
จบอานันทวรรคที่ ๓
สรุปจากพระสูตรนี้
 โลกธาตุอย่างเล็กมี พันจักรวาล
 โลกธาตุอย่างกลาง คูณด้วยพันโลกธาตุอย่างเล็ก คือ 1 ล้านจักรวาล
 โลกธาตุอย่างใหญ่ คูณด้วยพันโลกธาตุอย่างกลาง คือ 1 พันล้านจักรวาล(แสนโกฏิจักรวาล)
วิเคราะห์ทางดาราศาสตร์ในปัจจุบัน
 1. ระบบสุริยะจักรวาลของดาวฤกษ์ต่างๆ เช่นดังดวงอาทิตย์-โลกที่เราเห็นอยู่.
 2. กาแลคชี้ คือกลุ่มดาวที่อยู่รวมกันเป็นเอกเทศของตนเอง กาแลคชี้แต่ละกาแลคชี้จะอยู่ห่างไกลกันมาก ขนาดกาแลคชี้ก็แบ่งเป็นขนาดเหมือนกันคือ
 กาแลคชี้ขาดเล็ก (มีกลุ่มดาวฤกษเป็นพันเป็นหมื่น ที่เป็นเอกเทศ) 
 กาแลคชี้ขาดใหญ่ (มีหลายๆ ล้านจักรวาลอยู่ภายใน เช่นกาแลคชีทางช้างเผือกของเรา)
 กาแลคชี้ขนาดชุปเปอร (เกิดจาก กาแลคชี้ขนาดเล็กและใหญ่ ดึงดูดมาร่วมกันกลายเป็นกาแลคชี้ขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ)
ดังนั้นเมื่อเทียบกันแล้ว พุทธ-ดาราศาสตร์
จักรวาล ก็คือ สุริยะจักรวาล นั้นเอง.
โลกธาตุ ก็คือ กาแลคชี้ หรือกลุ่มดาวที่อยู่รวมกลุ่มกันเป็นพันขึ้นไป
อ้างอิง[แก้]
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต จูฬนีสูตร สุตตันตะปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม 1 ภาค 3 หน้า 431
สุริยสูตร พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้าที่ 214
สุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค มหาปรินิพพาน
แต่ความจริงที่เด็ดกว่านั้นที่พระพุทธเจ้ารู้เห็นด้วยตาทิพย์นั้นไม่ใช่แค่ดวงดาวและกาแล็กซี่ที่อยู่ในกาแลคซี่อื่น 
แต่พระองค์ยังเห็นและนำมาบอกว่า มีสวรรค์ มีนรกซ้อนอยู่ในจักรวาลมากมาย แต่ละโลกธาตุ(กาแล็กซี่)
 จะมีสวรรค์ จะมีพรมโลก จะมีโลกมนุษย์ จะมีโลกเปตร จะมีนรก อยู่ในโลกธาตุนั้นๆ 
แต่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยมังสะจักษุ(ตาเนื้อ) แต่สามารถมองเห็นได้ด้วยทิพย์จักขุ(ตาทิพย์)ทั้งใกล้และไกลเห็นได้หมด
คือโลกธาตุ 1 ในความหมายของพระองค์ ก็คือ 1กาแล็กซี่ในความหมายของวิทยาศาสตร์
1โลกธาตุนี้ จะมีสวรรค์ จะมีนรก จะมีดวงจันทร์ 1 ดวง จะมีดวงอาทิตย์ 1ดวง และดาวโลกมนุษย์แบบเรา1ดวง
 และดวงดาวอื่นๆที่อยู่ในแสงรัศมีดวงอาทิตย์ที่แผ่ไปถึง นี้เรียกว่า 1 โลกธาตุ(กาแล็กซี่)
และที่เด็ดกว่านั้นอีกคือพระองค์รู้ด้วยว่า ทำกรรมอย่างไรจึงเป็นเหตุให้เข้าถึงโลกนั้นๆ เช่น ทำกรรมอย่างไรจึงเป็นเหตุให้เข้าถึงสวรรค์เมื่อตายแล้ว 
ก็ต้องทำกุศลกรรมบทสิบ หรือทานศีล เมือตายแล้วจักรวาลจึงจะเหวี่ยงให้ไปเกิดในสวรรค์มีกายทิพย์ได้กายทิพย์ หรือกรรมจัดให้ไปเกิดในสวรรค์นั้นเอง 
ส่วนนรกถ้าทำแต่อกุศลกรรมบทสิบ หรือไม่ให้ทาน ไม่รักษาศีล กรรมก็จะให้ไปเกิดในนรก เป็นต้น
ดังนั้น พระองค์รู้โลกภายนอกขนาดนี้ แสดงว่าธรรมะพวกบุญบาป กรรมดีกรรมชั่ว นิพพาน ที่พระองค์เอามาสอนทุกตัวอักษรในพระไตรปิฏกทั้งหมดนั้นก็ล้วนเป็นความจริงทุกอย่างทุกประการ
 ไม่ใช่มั้วนุ่มนิ่มแต่งขึ้นหลอกเด็ก หวังลาภสักการะแต่อย่างใด แต่ล้วนรู้ด้วยสัพพัญญูตญาณ 
แม้แต่ที่นักวิทยาศาสตร์บางคนที่กล่าวว่า คนมาจากลิง มีวิวัฒนาการมาจากลิง แต่พระพุทธเจ้าผู้มีสัพพัญญูกับตรัสว่า คราวที่โลกแตกสลายเพราะดวงอาทิตย์ 7 มาปรากฏอยู่ในกาแล็คซี่เดียว
โลกก็ร้อนระอุ จนสลาย จากนั้นใช้เวลานานนับหลายกัปเลยที่โลกเริ่มก่อตัวขึ้นมาเป็นโลกอีกครั้ง
 เมื่อโลกเริ่มก่อตัวขึ้นมาแล้ว มีพรหมพวกหนึ่งจุติ(ตาย) ลงมาเกิดเป็นมนุษย์ อุบัติเป็นมนุษย์เต็มตัวเลย 
ไม่มีมวารหนัก ไม่มีทวารเบา ก็คือไม่มีอวัยวัยเพศ ไม่รูถ่ายอุจจาระ และมีปิติทางใจเป็นอาหาร 
แต่ต่อมาเริ่มทำบาปอกุศลพูดให้กันว่าให้กัน อวัยวะเพศจึงปรากฏ เป็นแบบชายบ้าง แบบหญิงบ้าง 
รูทวารหนังจึงปรากฏ เมื่อปรากฏมีเพศแล้วบางพวกก็ร่วมเพศกันจนตั้งท้อง การเกิดของมนุษย์ก็เลยเปลี่ยนไป 
เป็นการเกิดเหมือนในปัจจุบันที่เห็นกันอยู่ คือร่วมเพศกัน ให้อสุจิและไข่ผสมกัน และมีจิตวิญญาณจากภพอื่นมาปฏิสนธิหรือมาสิงอยู่ในไข่และอสุจิรวมกัน 
 นี่ก็คือวิวัฒนาการความเป็นมาของมนุษย์ในทางพุทธศาสนา
ว่ากันเรื่องดวงอาทิตย์ต่อ
ลองอ่านพระสูตรนี้ให้จบนะ เป็นสูตรที่พระองค์ตรัสเกี่ยวกับดวงอาทิตย์ 7 ดวงทำลายโลก
(อุปมาแห่งการคำนวณความเป็นอนิจจัง)
ภิกษุ ท. ! สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง (อนิจฺจ); ภิกษุ ท. ! สังขาร
ทั้งหลาย ไม่ยั่งยืน (อธว); ภิกษุ ท. ! สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งที่หวังอะไร
ไม่ได้ (อนสฺสาสิก). ภิกษุ ท. ! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขาร
ทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! ขุนเขาสิเนรุ(ภูเขาทิพย์ที่ตั้งของสวรรค์ทั้งหกชั้นที่ซ้อนอยู่ในกาแลกซี่ ผู้ใดปราถนาจะเห็นต้องทำสมาธิให้ได้ตาที่สาม) โดยยาว ๘๔,๐๐๐ โยชน์ โดยกว้าง ๘๔,๐๐๐
โยชน์ หยั่งลงในมหาสมุทร ๘๔,๐๐๐ โยชน์ สูงขึ้นจากผิวพื้นสมุทร
๘๔,๐๐๐ โยชน์ :-
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งล่วงไปหลายปี หลายร้อยปี หลายพันปี หลาย
แสนปี ที่ฝนไม่ตกเลย. เมื่อฝนไม่ตก (ตลอดเวลาเท่านี้). ป่าใหญ่ๆอัน
ประกอบด้วยพืชคามภูตคามไม้หยูกยาและหญ้าทั้งหลาย ย่อมเฉา ย่อมเหี่ยวแห้ง
มีอยู่ไม่ได้ (นี้ฉันใด); ภิกษุ ท. ! สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขาร
ทั้งหลาย ไม่ยั่งยืน ฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งที่หวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น.ภิกษุ
ท. ! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลาย
กำหนัด พอแล้วเพื่อจะปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งในกาลบางครั้งบางคราว โดยการล่วงไปแห่ง
กาลนานไกล อาทิตย์ดวงที่สอง ย่อมปรากฏ. เมื่อดวงอาทิตย์ดวงที่สองปรากฏ,
แม่นํ้าน้อย หนอง บึง ทั้งหมดก็งวดแห้งไป ไม่มีอยู่ (นี้ฉันใด); ภิกษุ ท. ! สังขาร
ทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย ไม่ยั่งยืนฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย เป็น
สิ่งหวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น. ภิกษุ ท. ! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายใน
สังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งในกาลบางครั้งบางคราว โดยการล่วงไปแห่ง
กาลนานไกล อาทิตย์ดวงที่สาม ย่อมปรากฏ. เมื่อดวงอาทิตย์ดวงที่สามปรากฏ,
แม่นํ้าสายใหญ่ๆ เช่นแม่น้ำคงคา ยมุนา อจิรวดี สรภู มหี ทั้งหมดก็งวดแห้งไป
ไม่มีอยู่ (นี้ฉันใด); ภิกษุ ท. ! สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขาร
ทั้งหลาย ไม่ยั่งยืนฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งหวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น.
ภิกษุ ท. ! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อ
จะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งในกาลบางครั้งบางคราว โดยการล่วงไปแห่ง
กาลนานไกล อาทิตย์ดวงที่สี่ ย่อมปรากฏ. เมื่อดวงอาทิตย์ดวงที่สี่ปรากฏ, มหา
สระทั้งหลาย อันเป็นที่เกิดแห่งแม่น้ำใหญ่ๆเช่นแม่น้ำคงคา ยมุนา อจิรวดี สรภู
มหี มหาสระเหล่านั้นทั้งหมดก็งวดแห้งไป ไม่มีอยู่ (นี้ฉันใด); ภิกษุ ท. !
สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย ไม่ยั่งยืนฉันนั้น, สังขาร
ทั้งหลาย เป็นสิ่งหวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น. ภิกษุ ท. ! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเพื่อจะ
เบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะปล่อย
วาง.
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งในกาลบางครั้งบางคราว โดยการล่วงไปแห่ง
กาลนานไกล อาทิตย์ดวงที่ห้า ย่อมปรากฏ. เมื่อดวงอาทิตย์ดวงที่ห้าปรากฏ, นํ้า
ในมหาสมุทรอันลึกร้อยโยชน์ ก็งวดลง น้ำในมหาสมุทรอันลึก สอง - สาม - สี่ -
ห้า - หก - เจ็ดร้อยโยชน์ก็งวดลง เหลืออยู่เพียงเจ็ดชั่วต้นตาล ก็มี เหลืออยู่เพียง
หก - ห้า - สี่ - สาม - สอง กระทั่งหนึ่งชั่วต้นตาล ก็มี งวดลง เหลืออยู่เพียงเจ็ด
ชั่วบุรุษ ก็มี เหลืออยู่เพียง หก - ห้า - สี่ - สาม - สอง - หนึ่ง กระทั่งครึ่งชั่วบุรุษ
ก็มี งวดลง เหลืออยู่เพียงแค่สะเอว เพียง แค่เข่า เพียง แค่ข้อเท้า กระทั่ง
เหลืออยู่ ลึกเท่านํ้าในรอยเท้าโค ในที่นั้นๆเช่นเดียวกับน้ำในรอยเท้าโคเมื่อฝน
เม็ดใหญ่เริ่มตกในฤดูสารท ลงมาในที่นั้นๆ. ภิกษุ ท. ! เพราะการปรากฏแห่ง
อาทิตย์ดวงที่ห้า นํ้าในมหาสมุทรไม่มีอยู่แม้สักว่าองคุลีเดียว. (นี้ฉันใด);
ภิกษุ ท. ! สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย ไม่ยั่งยืนฉันนั้น,
สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งหวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น. ภิกษุ ท. ! เพียงเท่านี้ก็
พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้ว
เพื่อจะปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งในกาลบางครั้งบางคราว โดยการล่วงไปแห่ง
กาลนานไกล อาทิตย์ดวงที่หก ย่อมปรากฏ. เพราะความปรากฏแห่งอาทิตย์ดวง
ที่หก, มหาปฐพีนี้และขุนเขาสิเนรุ ก็มีควันขึ้น ยิ่งขึ้นและยิ่งขึ้น เปรียบเหมือน
เตาเผาหม้อ อันนายช่างหม้อสุมไฟแล้ว ย่อมมีควันขึ้นโขมง ยิ่งขึ้นและยิ่งขึ้น
ฉะนั้น (นี้ฉันใด); ภิกษุ ท. ! สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย
ไม่ยั่งยืนฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งหวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น. ภิกษุ ท. !
เพียงเท่านี้ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลาย
กำหนัด พอแล้วเพื่อจะปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! มีสมัยซึ่งในกาลบางครั้งบางคราว โดยการล่วงไปแห่ง
กาลนานไกล อาทิตย์ดวงที่เจ็ด ย่อมปรากฏ. เพราะความปรากฏแห่ง อาทิตย์
ดวงที่เจ็ด, มหาปฐพีนี้และขุนเขาสิเนรุ ย่อมมีไฟลุก โพลงๆ มีเปลวเป็นอัน
เดียวกัน. เมื่อมหาปฐพีนี้และขุนเขาสิเนรุ อันไฟเผาอยู่ ไหม้อยู่อย่างนี้ เปลว
ไฟถูกลมซัดขึ้นไป จนถึงพรหมโลก. ภิกษุ ท. ! เมื่อขุนเขาสิเนรุถูกไฟเผาอยู่
ไหม้อยู่ วินาศอยู่ อันกองไฟท่วมทับแล้ว, ยอดทั้งหลายอันสูงร้อยโยชน์บ้าง
สอง - สาม - สี่ - ห้าร้อยโยชน์บ้าง ก็พังทำลายไป. ภิกษุ ท. ! เมื่อมหาปฐพีนี้
และขุนเขาสิเนรุอันไฟเผาอยู่ ไหม้อยู่, ขี้เถ้าและเขม่าย่อมไม่ปรากฏ เหมือนเมื่อ
เนยใส หรือน้ำมันถูกเผา ขี้เถ้าและเขม่าย่อมไม่ปรากฏ ฉะนั้น (นี้ฉันใด); ภิกษุ
ท. ! สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง ฉันนั้น, สังขารทั้งหลาย ไม่ยั่งยืนฉันนั้น,
สังขารทั้งหลาย เป็นสิ่งหวังอะไรไม่ได้ ฉันนั้น. ภิกษุ ท. ! เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะ
ปล่อยวาง.
ภิกษุ ท. ! ในความข้อนั้น ใครจะคิด ใครจะเชื่อ ว่า “ปฐพีนี้และ
ขุนเขาสิเนรุ จักลุกไหม้ จักวินาศ จักสูญสิ้นไปได้” นอกเสียจาก พวกมีบทอัน
เห็นแล้ว.(มีอนาคตังสญาญ คือ ญาญหยั่งรู้อนาคต)
- สตฺตก. อํ ๒๓/๑๐๒ - ๑๐๕/๖๓.
เขียนความคิดเห็น...






 

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Laobuddha

รูปภาพ

  ***************************************************************** CD แผ่นนี้ เป็นธรรมทานแจกฟรี... ครับ --------------------------------...